Abstract:
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบปัจจัยการเรียนรู้ภาษาอังกฤษด้วยตนเองและการเรียนรู้ภาษาอังกฤษด้วยตนเองระหว่างนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 สายวิทยาศาสตร์-คณิตศาสตร์กับนักเรียนสายศิลปศาสตร์-ภาษาอังกฤษ โรงเรียนชลราษฎรอํารุง จังหวัดชลบุรี กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ คือ นักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ที่กําลังศึกษาอยู่ในโรงเรียนชลราษฎรอํารุง จังหวัดชลบุรี จํานวน 211 คน โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บข้อมูล ผลการวิจัยพบว่า 1. นักเรียนสายวิทยาศาสตร์-คณิตศาสตร์ มีการเรียนรู้ภาษาอังกฤษด้วยตนเอง อยู่ในระดับปานกลาง (2.958) และนักเรียนสายศิลปศาสตร์-ภาษาอังกฤษมีการเรียนรู้ภาษาอังกฤษด้วยตนเองอยู่ในระดับปานกลาง (3.256) 2. นักเรียนสายวิทยาศาสตร์-คณิตศาสตร์มีระดับปัจจัยการเรียนรู้ภาษาอังกฤษด้วยตนเองอยู่ในระดับปานกลาง (3.086) 3. นักเรียนสายศิลปศาสตร์-ภาษาอังกฤษมีระดับ ปัจจัยการเรียนรู้ภาษาอังกฤษด้วยตนเองอยู่ในระดับปานกลาง (3.183) 4.การเรียนรู้ภาษาอังกฤษด้วยตนเองมีความสัมพันธ์กับปัจจัยการเรียนรู้ภาษาอังกฤษด้วยตนเองของนักเรียนสายวิทยาศาสตร์- คณิตศาสตร์ที่ระดับนัยสําคัญทางสถิติที่ 0.05 5.การเรียนรู้ภาษาอังกฤษด้วยตนเองมีความสัมพันธ์กับปัจจัยการเรียนรู้ภาษาอังกฤษด้วยตนเองของนักเรียน สายศิลปศาสตร์-ภาษาอังกฤษ ที่ระดับนัยสําคัญทางสถิติที่ 0.05 6. แผนการเรียนของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนชลราษฎรอํารุง จังหวัดชลบุรี ที่แตกต่างกันมีผลต่อการเรียนรู้ภาษาอังกฤษด้วยตนเองที่แตกต่างกัน ที่ระดับนัยสําคัญทางสถิติที่ 0.05 โดยนักเรียนสายศิลปศาสตร์-ภาษาอังกฤษ มีการเรียนรู้ภาษาอังกฤษด้วยตนเองที่มากกว่านักเรียนสายวิทยาศาสตร์-คณิตศาสตร์และ 7.แผนการเรียนของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนชลราษฎรอํารุง จังหวัดชลบุรี ที่แตกต่างกันมีผลต่อปัจจัยการเรียนรู้ภาษาอังกฤษด้วยตนเองที่ไม่แตกต่างกัน ที่ระดับนัยสําคัญทางสถิติที่ 0.05 โดยนักเรียนสายศิลปศาสตร์-ภาษาอังกฤษ มีปัจจัยการเรียนรู้ภาษาอังกฤษด้วยตนเองที่มากกว่านักเรียนสายวิทยาศาสตร์-คณิตศาสตร์
