Abstract:
การวิจัยนี้มีจุดประสงค์เพื่อศึกษาการใช้กลวิธีการเรียนรู้คำศัพท์ภาษาอังกฤษของนักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง (ปวส.) ปีที่ 2 วิทยาลัยเทคนิคระยอง และเปรียบเทียบการใช้กลวิธีการเรียนรู้คำศัพท์ภาษาอังกฤษของนักศึกษาที่มีผลการเรียนสูงและต่ำทั้งกลุ่มที่จบมัธยมศึกษาปีที่ 6 (ม. 6) และกลุ่มที่จบประกาศนียบัตรวิชาชีพ (ปวช.) จากประชากรทั้งหมด 1,124 คน ใช้การสุ่มกลุ่มตัวอย่างแบบชั้นภูมิ (Stratified random sampling) ตามประเภทวิชาที่นักศึกษา กำลังศึกษาอยู่คืออุตสาหกรรม พาณิชยกรรมและบริหารธุรกิจ คหกรรม อุตสาหกรรมท่องเที่ยว และเทคโนโลยสีารสนเทศและการสื่อสารได้กลุ่มตัวอย่างที่จบ ม. 6 จำนวน 148 คน และกลุ่มที่จบ ปวช. จำนวน 148 คน รวมทั้งสิ้น 296 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือแบบสอบถามเกี่ยวกับการใช้กลวิธีการเรียนรู้คำศัพท์ที่ประยุกต์จาก Schmitt’s (1997) Taxonomy of Vocabulary Learning Strategies และแบบสัมภาษณ์ความคิดเห็นของกลุ่มตัวอย่างในการใช้กลวิธีการเรียนรู้คำศัพท์ภาษาอังกฤษ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ค่าความถี่ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และ t-test ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มตัวอย่างทั้งสองกลุ่มมีการใช้กลวิธีการเรียนรู้คำศัพท์ภาษาอังกฤษไม่แตกต่างกัน ทั้งสองกลุ่มใช้กลวิธีการค้นหาความหมายของคำศัพท์จากพจนานุกรมอังกฤษ -ไทย ไทย-อังกฤษ หรือ อังกฤษ-อังกฤษ รองลงมาคือ การเดาความหมายของคำศัพท์จากบริบทแวดล้อม และการถามความหมายของคำศัพท์จากเพื่อน ๆ ในชั้นเรียนตามลำดับและเมื่อเปรียบเทียบการใช้กลวิธีการเรียนรู้คำศัพท์ภาษาอังกฤษของนักศึกษาที่มีผลการเรียนสูงและผู้ที่มีผลการเรียนต่ำในกลุ่มตัวอย่างทั้งสองพบว่า นักศึกษาที่มีผลการเรียนต่างกันมีการใช้กลวิธีการเรียนรู้คำศัพท์ภาษาอังกฤษแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคญที่ระดับ .05
