ฟลักซ์ความร้อนที่ผิวหน้าทะเลในรอบปีบริเวณอ่าวไทย

พนธิภา เลือดนักรบ; อนุกูล บูรณประทีปรัตน์

dc.contributor.author	พนธิภา เลือดนักรบ
dc.contributor.author	อนุกูล บูรณประทีปรัตน์
dc.contributor.other	มหาวิทยาลัยบูรพา. คณะวิทยาศาสตร์
dc.date.accessioned	2019-03-25T09:14:51Z
dc.date.available	2019-03-25T09:14:51Z
dc.date.issued	2555
dc.identifier.uri	http://dspace.lib.buu.ac.th/xmlui/handle/1234567890/2424
dc.description.abstract	ได้ทำการศึกษาฟลักซ์ความร้อนผิวหน้าทะเลบริเวณอ่าวไทยในแต่ละเดือนในรอบปีโดยใช้ข้อมูลฟลักซ์ความร้อนเฉลี่ยรายเดือน 4 ชนิด คือ ความร้อนจากการแผ่รังสีจากดวงอาทิตย์ ความร้อนจากการนำและการพาความร้อน ความร้อนจากการแผ่รังสีกลับของน้ำทะเล และความร้อนจากการเปลี่ยนสถานะของน้ำ พบว่าผิวทะเลได้รับความร้อนจากฟลักซ์ความร้อนจากการแผ่รังสีของดวงอาทิตย์มีค่าสูงสุด ในเดือนมีนาคม (256.85 W/m2) และมีค่าต่ำสุดในเดือนตุลาคม (174.4 W/m2) ฟลักซ์ความร้อนจากการแผ่รังสีกลับของน้ำทะเลทำให้เกิด การสูญเสียความร้อนจากผิวหน้าทะเลต่ำสุดในเดือนสิงหาคม (-32.02 W/m2 ) และสูงสุดในเดือนมีนาคม (-50.43 W/m2) ฟลักซ์ความร้อน จากการนำและการพาความร้อนทำให้เกิดการสูญเสียความร้อนต่ำสุดในเดือนกุมภาพันธ์ (-10.83 W/m2) และสูงสุดในเดือนกันยายน (-20.08 W/m2 ) ฟลักซ์ความร้อนจากการเปลี่ยนสถานะของน้ำทำให้มีการสูญเสียความร้อนต่ำสุดในเดือนตุลาคม (-65.8 W/m2) และสูงสุดในเดือนธันวาคม (-113.02 W/m2) ค่าฟลักซ์ความร้อนรวมมีทิศทางจากอากาศลงสู่ทะเลตลอดทั้งปีโดยมีค่าสูงสุดในเดือน เมษายน (110.89 W/m2) และต่ำสุดในเดือนธันวาคม (5.43 W/m2) เฉลี่ยตลอดทั้งปีมีค่าเท่ากับ 60.28 W/m2 โดยอิทธิพลหลักมาจาก การแผ่รังสีจากดวงอาทิตย์และการเปลี่ยนสถานะของน้ำ การแพร่กระจายเชิงพื้นที่ของฟลักซ์ความร้อนรวมที่ผิวหน้าทะเลในช่วงเวลาต่าง ๆ แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของกระบวนการระบายความร้อนที่ผิวทะเลโดยลม โดยพบว่าพื้นที่บริเวณท้ายลมมีแนวโน้มของการสูญเสียความร้อนมากกว่าพื้นที่บริเวณต้นลมเสมอ	th_TH
dc.language.iso	th	th_TH
dc.subject	การแผ่รังสีของดวงอาทิตย์	th_TH
dc.subject	ฟลักซ์	th_TH
dc.subject	ฟลักซ์ความร้อน	th_TH
dc.subject	อุณหภูมิมหาสมุทร - - ไทย	th_TH
dc.title	ฟลักซ์ความร้อนที่ผิวหน้าทะเลในรอบปีบริเวณอ่าวไทย	th_TH
dc.title.alternative	Annual surface heat flux in the gulf of Thailand
dc.type	บทความวารสาร	th_TH
dc.issue	1
dc.volume	17
dc.year	2555
dc.description.abstractalternative	Surface heat fluxes exchanged between air and sea in the Gulf of Thailand (GoT) were investigated. Four major heat types including the Sun or short wave radiation (SWR), long wave (or back) radiation (LWR), sensible heat flux (SHF) and latent heat flux (LHF) were taken into consideration. The highest (256.85 W/m2 ) and the lowest (174.4 W/m2 ) heat gains of SWR to the sea surface occurred in March and October, respectively. Heat losses from the sea surface by LWR were largest in March (-50.43 W/m2 ) and lowest in August (-32.02 W/m2 ). SHF made maximum (-20.08 W/m2 ) and minimum (-10.83 W/m2 ) heat losses in September and February, respectively. LHF also moved heat via evaporation from the sea surface - the largest (-113.02 W/m2 ) in December and the lowest in October (-65.8 W/m2 ). Located in the tropical zone, GoT total heat fluxes directed from the air to the sea for about 60.28 W/m2 per year. The maximum (110.89 W/m2 ) and the minimum (5.43 W/m2 ) total heat gains in April and December, respectively, were mainly controlled by SWR and LHF. Seasonal variations in spatial distribution of total surface heat fluxes suggest that ventilating process by wind play a key role to heat loss from the sea surface. Larger heat loss always occurred leeward as a result	en
dc.journal	วารสารวิทยาศาสตร์บูรพา = Burapha science journal.
dc.page	77-86.