ปัจจัยพื้นฐานทางครอบครัวและความฉลาดทางอารมณ์ที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมของนิสิตพยาบาลศาสตร์บัณฑิต มหาวิทยาลัยบูรพา

Abstract

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงสำรวจหาความสัมพันธ์แบบสหสัมพันธ์และแบบการทำนายด้วยสมการถดถอยพหุคูณ เพื่อศึกษาปัจจัยทำนายของปัจจัยพื้นฐานทางครอบครัว และความฉลาดทางอารมณ์ที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมของนิสิตพยาบาลศาสตรบัณฑิต มหาวิทยาลัยบูรพา เก็บข้อมูลนิสิตชั้นปีที่ 3 และ 4 ภาคปกติทุกคนที่ยินดีให้ความร่วมมือจำนวน 253 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วยแบบบันทึกข้อมูลทั่วไปและลักษณะครอบครัว แบบประเมินความฉลาดทางอารมณ์ และแบบประเมินพฤติกรรมวัยรุ่น การวิเคราะห์ข้อมูลใช้ค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน และการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณ ผลการวิจัยพบว่านิสิตที่มีความฉลาดทางอารมณ์สูงจะมีพฤติกรรมการแสดงออกที่ไม่เหมาะสมน้อย(r=-.63, p<.001) และเมื่อจำแนกความฉลาดทางอารมณ์เป็นรายด้าน ได้แก่ ด้านดี ด้านเก่ง และด้านสุข พบว่ามีความสัมพันธ์ทางลบกับพฤติกรรมการแสดงออกทีไม่เหมาะสมด้วยเช่นกัน (r=-.43, p<.001, r=-.58, p<.001, และ r=-.61, p<.001, ตามลำดับ) ทั้งนี้พบว่าปัจจัยพื้นฐานทางครอบครัวไม่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการแสดงออก ตัวแปรอิสระเพียงตัวเดียว คือความฉลาดทางอารมณ์ที่สามารถทำนายพฤติกรรมของนิสิตพยาบาลได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ โดยสามารถอธิบายความแปรปรวนของพฤติกรรมการแสดงออกของนิสิตพยาบาลได้ร้อยละ 40.0 ดังนั้นสถาบันการศึกษาพยาบาลควรจัดการศึกษาให้นิสิตพยาบาล โดยมีโปรแกรมการเรียนรู้และสภาพแวดล้อมที่เอื้อให้นิสิตมีโอกาสพัฒนาความฉลาดทางอารมณ์เพิ่มขึ้น ซึ่งจะส่งผลให้มีการแสดงพฤติกรรมได้อย่างเหมาะสมมากยิ่งขึ้น