Abstract:
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวคิดสภาวะมนุษย์ในปรัชญาอินเดียและแนวคิดสภาวะมนุษย์ในปรัชญากฤษณมูรติโดยรวบรวมข้อมูลจากหนังสือ เอกสาร วีดิทัศน์และงานวิจัยที่เกี่ยวข้องแล้วนำมาวิเคราะห์และนำเสนอในเชิงพรรณาผลการวิจัยพบว่า สภาวะมนุษย์ในปรัชญาอินเดียทั้งอาสติกะและนาสติกะ สามารถแบ่งออกเป็นทั้งด้านร่างกายและจิตใจซึ่งเป็นปัจจัย ที่สัมพันธ์กัน ปรัชญาอินเดีย มีจุดประสงค์หลักในชีวิตคือการกลับไปรวมกันกับความเป็นจริง ขั้นสูงสุด โดยอาศัยแนวทางการใช้ชีวิตอย่างถูกต้องชอบธรรม ส่วนสภาวะมนุษย์ในปรัชญา กฤษณมูรตินั้น สามารถมองได้หลายมิติ กล่าวคือ มนุษย์มีความกลัว ความอยาก ความทะเยอทะยาน ความริษยา ความอ้างว้างเดียวดาย การหลบหนี ความเคยชิน ความสับสน ความตายการตื่นรู้ ความเป็นจริง ความรักเสรีภาพ รวมเป็นความทุกข์ที่มีความขัดแย้งกันอยู่นับตั้งแต่เกิดจนตาย ชีวิตของมนุษย์เราเป็นเพียงภาพสะท้อนของสภาวะภายในตนเองแต่อย่างไรก็ตาม มนุษย์สามารถเข้าถึงอิสรภาพได้โดยอาศัยภาวะจิตที่มีการตื่นรู้เพื่อเกิดสมาธิและมีปัญญา ประการสำคัญ กฤษณะมูรติไม่ต้องการให้ผู้คนยึดติดในแนวคิดของเขา เพราะเขาเชื่อว่า มนุษย์แต่ละคน สามารถเป็นครูและศิษย์ของตนเองได้ มนุษย์ควรแสวงหาและสืบสวนสิ่งต่าง ๆ อย่างที่มันเป็นโดยปราศจากการตัดสิน ถูกผิด ดีชั่วมนุษย์จึงสามารถเรียนรู้ได้จากอดีต ใช้หลักสำคัญ คือ การสังเกตวิเคราะห์เพื่อตรวจสอบตนเองตลอดเวลา การค้นหาเข้าไปข้างในและในที่สุดก็จะสามารถปลดปล่อยตนเองให้เป็นอิสระจากสภาวะต่าง ๆ ได้
