ความผูกพันของพนักงานเจนเนอเรชั่นวายของบริษัทผลิตชิ้นส่วนอุตสาหกรรมยานยนต์แห่งหนึ่งในเขตนิคมอุตสาหกรรมอมตะซิตี้ จังหวัดชลบุรี

Abstract

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับความผูกพันต่อองค์กรและปัจจัยที่มีผลต่อความผูกพันต่อองค์กร โดยทำการศึกษากับกลุ่มตัวอย่างที่เป็นพนักงานเจนเนอเรชั่นวายบริษัทผลิตชิ้นส่วนอุตสาหกรรมยานยนต์แห่งหนึ่งในนิคมอุตสาหกรรมอมตะซิตี้ จังหวัดชลบุรี จำนวน 324 คน โดยการเก็บข้อมูลด้วยแบบสอบถาม และทำการศึกษาแนวทางในการเสริมสร้างความผูกพันต่อองค์กรของพนักงานเจนเนอเรชั่นวาย โดยทำการศึกษากับผู้ให้ข้อมูลหลักคือผู้บริหารฝ่ายทรัพยากรมนุษย์ จำนวน 1 คน และหัวหน้างานที่รับผิดชอบในส่วนของงานฝ่ายผลิต จำนวน 6 คน โดยการเก็บข้อมูลด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึกและทำการวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียวและสถิติ การวิเคราะห์ความถดถอยเชิงพหุแบบขั้นตอน พบว่า พนักงานมีความผูกพันต่อองค์กรอยู่ในระดับปานกลาง โดยพบว่า พนักงานเจนเนอเรชั่นวาย มีความผูกพันต่อองค์กร ด้านความรู้สึกมากที่สุด รองลงมาคือ ด้านบรรทัดฐานทางสังคม และน้อยที่สุด คือ ด้านความต่อเนื่อง เมื่อทำการพิจารณาปัจจัยปัจจัยที่มีผลต่อ ความผูกพันต่อองค์กร พบว่าพนักงานที่มีปัจจัยส่วนบุคคลแตกต่างกันจะมีความผูกพันต่อองค์กรแตกต่างกัน ปัจจัยด้านความคาดหวังในการทำงาน 9 ด้าน และปัจจัยด้านแรงบันดาลใจในการทำงาน 5 ด้าน ที่มีอิทธิพลต่อการเปลี่ยนแปลงของความผูกพันต่อองค์กรของพนักงานเจนเนอเรชั่นวาย โดยแนวทางในการบริหารจัดการเพื่อเสริมสร้างความผูกพันต่อองค์กรของพนักงานเจนเนอเรชั่นวาย ในครั้งนี้ผู้วิจัยนำเสนอ โมเดล “4G MODEL” คือการบริหารจัดการเพื่อเสริมสร้างความผูกพันต่อองค์กร ประกอบด้วยการวางแผนด้านทรัพยากรมนุษย์ให้สอดคล้องกับพนักงาน การจัดสรรงานที่เหมาะกับพนักงานเจนเนอเรชั่นวายการจัดกิจกรรมเพื่อหล่อหลอมให้เกิดความสามัคคีระหว่างพนักงานและค่าจ้าง สวัสดิการจะต้องสามารถแข่งขันได้กับตลาดแรงงานในกลุ่มเดียวกัน