Abstract:
เสียงรบกวนในชุมชนเป็นปัญหามลพิษทางเสียงที่สำคัญอย่างหนึ่งของพื้นที่กำลังพัฒนางานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อตรวจวัดระดับเสียงในสิ่งแวดล้อมของโรงเรียนเมืองพัทยา 8 (พัทธยานุกูล) จังหวัดชลบุรี โดยตรวจวัดระดับเสียงในโรงเรียนจำนวน 10 จุด ตรวจวัดระหว่างวันทำงานและวันหยุด ด้วยมาตรวัดระดับเสียง (IEC61672-1 Type 2) การสำรวจทัศนคติของประชากรในโรงเรียนเกี่ยวกับ ปัญหาเสียงรบกวนด้วยแบบสอบถามและสุดท้ายเป็นการประเมินสถานภาพสิ่งแวดล้อมด้านเสียงผลการศึกษาพบว่า ระดับเสียงเฉลี่ยที่ตรวจวัดได้ใน 8 ชั่วโมง (Leq,8hr) และ 24 ชั่วโมง (Leq, 24hr) ส่วนใหญ่มีค่าไม่เกินค่ามาตรฐาน โดยค่า Leq,8hr ในวันทำงาน มีค่าในช่วง 62.90 – 81.53 dB(A) ส่วนวันหยุด มีค่าในช่วง 57.93 – 71.12 dB(A) ส่วนค่า Leq,24hr ในวันทำงานมีค่าในช่วง 62.59 – 75.00 dB(A) ส่วนวันหยุดมีค่าในช่วง 57.99 – 70.65 dB(A) สำหรับค่าระดับเสียงพื้น (L90) ในวันทำงานมีค่าในช่วง 55.90 – 68.60 dB(A) ส่วนวันหยดุ มีค่าในช่วง 50.00 – 66.10 dB(A) ผู้ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่คิดว่า โรงเรียนมีปัญหาเสียงรบกวน ในระดับปานกลางโดยมีเสียงจากการจราจรและเสียงจากกิจกรรมของชุมชนที่อยู่รอบโรงเรียน เป็นแหล่งกำเนิดเสียงหลักสำหรับผลกระทบของเสียงรบกวนต่อนักเรียนและบุคลากรในโรงเรียน คือเป็นอันตรายต่อสุขภาพร่างกายและจิตใจ รบกวนการได้ยิน ทำให้ประสิทธิภาพการทำงานและการเรียนลดลง ทั้งนี้โดยภาพรวมสถานภาพด้านเสียงในสิ่งแวดล้อมของโรงเรียนอยู่ในระดับปานกลาง
