Abstract:
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนารูปแบบและตรวจสอบความเที่ยงตรง ความเชื่อถือได้ และความเป็นปรนัยของแบบทดสอบความเร็วสูงสุดแบบซ้ำเชิงแอนแอโรบิคส าหรับกีฬาฟุตซอล กลุ่มตัวอย่างเป็นนักกีฬาฟุตซอลชาย มหาวิทยาลัยพะเยา จำนวน 30 คน โดยนำแบบทดสอบที่พัฒนาขึ้น 10 รูปแบบ มาหาความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหาด้วยวิธีการหาค่าดัชนีความสอดคล้องของผู้เชี่ยวชาญ จำนวน 5 ท่าน หาค่าความเที่ยงตรงเชิงสภาพกับแบบทดสอบรันนิ่งเบสท์แอนแอโรบิคสปริ๊นท์ หาค่าความเที่ยงตรงเชิงพยากรณ์กับแบบทดสอบวินเกตแอนแอโรบิค หาค่าความเชื่อถือได้ โดยวิธีการทดสอบซ้ำหาค่าความเป็นปรนัย โดยใช้ผู้ประเมิน 2 ท่าน และหาค่าความเที่ยงตรงเชิงโครงสร้างกับแบบทดสอบวินเกตแอนแอโรบิคและแบบทดสอบรันนิ่งเบสท์ แอนแอโรบิคสปริ๊นท์ ด้วยวิธีการหลายลักษณะหลายวิธี โดยการทดสอบทั้งหมดจะใช้ระยะเวลาห่างกัน 2 วัน นำข้อมูลที่ได้มาวิเคราะห์สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สันและสัมประสิทธิ์ การพยากรณ์กำหนดความมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ผลการวิจัย พบว่า แบบทดสอบความเร็วสูงสุดแบบซ้ำที่ผู้วิจัยพัฒนาขึ้นทั้ง 10 รูปแบบ มีความเที่ยงตรงความเชื่อถือได้ และความเป็นปรนัยสำหรับประเมินสมรรถภาพด้านแอนแอโรบิค สำหรับกีฬาฟุตซอลอย่างมีนัยสำคัญ โดยรูปแบบการวิ่ง 15 เมตร 12 เที่ยว พักระหว่างเที่ยว 10 วินาทีมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์สูงที่สุดในการประเมินพลังสูงสุดเชิงแอนแอโรบิค ความสามารถในการยืนระยะเชิงแอนแอโรบิค และดัชนีความล้า ซึ่งมีความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหา โดยมีค่าดัชนีความสอดคล้อง เท่ากับ 0.91 ความเที่ยงตรงเชิงสภาพ เท่ากับ 0.894,0.951 และ 0.874 ตามลำดับ ความเที่ยงตรงเชิงพยากรณ์ เท่ากับ 0.729, 0.699 และ 0.806 ตามลำดับ ความเชื่อถือได้ เท่ากับ 0.915, 0.910 และ 0.861 ตามลำดับ และความเป็นปรนัย เท่ากับ 0.911, 0.919 และ 0.875 ตามลำดับ และมีความเที่ยงตรงเชิงโครงสร้างกับแบบทดสอบมาตรฐาน สรุปว่า การทดสอบการวิ่ง 15 เมตร 12 เที่ยว พักระหว่างเที่ยว 10 วินาทีเป็นแบบทดสอบที่มีคุณภาพ เหมาะสมที่จะนำมาใช้ทดสอบสมรรถภาพด้านแอนแอโรบิคสำหรับนักกีฬาฟุตซอล
