การศึกษาความเชื่ออำนาจในตนและนอกตนที่มีต่อการเจ็บป่วยของผู้ป่วยโรคเรื้อรังที่รับบริการในโรงพยาบาลอรัญประเทศ จังหวัดสระแก้ว

Abstract

เมื่อมีการเจ็บป่วยเกิดขึ้น โดยเฉพาะเจ็บป่วยจากโรคเรื้อรัง ยังมีคนส่วนหนึ่งเชื่อว่ามีอำนาจเหนือตน หรือมีคนอื่นทำให้เจ็บป่วยรวมถึงเชื่อว่าเกิดจากเวรกรรม จึงเป็นปัญหากระทบต่อการดูแลรักษา ดังนั้น การศึกษานี้จึงต้องการศึกษาความเชื่ออำนาจในตนและภายนอกตนของผู้ป่วยโรคเรื้อรังที่มีต่อสาเหตุของการเจ็บป่วยกลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ป่วยโรคเรื้อรังเบาหวานและความดันโลหิตสูง 345 คน ตามทะเบียนรายชื่อผู้ป่วยนัดของโรงพยาบาลอรัญประเทศจังหวัดสระกัว ข้อมูลเก็บด้วยการสัม ภาษณ์แบบมีโครงสร้างและวิเคราะห์ด้วยร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน เปรียบเทียบความเชื่ออำนาจในตนและนอกตน ระหว่างกลุ่มตัวแปรที่ศึกษาด้วย Independent t-test และการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียวและหาความสัมพันธ์ระหว่างความเชื่ออำนาจในตนและนอกตนด้วยสหสัมพันธ์เพียร์สัน ผลการศึกษา พบว่า ผู้ป่วยส่วนมาก (56.8%) เป็นผู้หญิง อายุเฉลี่ย 61.05± 11.77 ปี ไม่ทำงาน (42.9%) ระยะเวลาป่วยเฉลี่ย 7± 4.85 ปี มีโรคแทรกซ้อน (27.8%) เคยพักรักษาใน โรงพยาบาล (24.6%) และเชื่อแพทย์แผนโบราณ (54.8%) ผู้ป่วยเชื่ออำนาจตนเองมากสุดเฉลี่ย ร้อยละ 65.7 เชื่ออำนาจคนอื่นรองลงมาเฉลี่ยร้อยละ 50.7 และเชื่ออำนาจโชคชะตาน้อยสุดเฉลี่ย ร้อยละ 43.1 ผู้ป่วยที่มีอายุป่วยด้วยโรคเรื้อรัง เคยพักรักษาในโรงพยาบาล เชื่อแพทย์แผนโบราณ ต่างกัน มีความเชื่ออำนาจแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติส่วนผู้ป่วยที่มีเพศระยะเวลาการป่วย และมีโรคแทรกซ้อนต่างกัน มีความเชื่ออำนาจไม่แตกต่างกัน ความเชื่ออำนาจตนเองกับความเชื่ออำนาจคนอื่นและความเชื่ออำนาจโชคชะตาสัมพันธ์กันเชิงลบให้สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ - 0.588 และ - 0.693 (p < .01) ส่วนความเชื่ออำนาจคนอื่นกับความเชื่ออำนาจโชคชะตาสัมพันธ์กันเชิงบวกให้สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ 0.488 (p < .01) ดังนั้น จึงควรทำความเข้าใจให้ผู้ป่วยรู้สาเหตุที่แท้จริงของการป่วยให้มากขึ้น