Abstract:
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและเพื่อเปรียบเทียบกลวิธีการสื่อสารในทักษะการพูดภาษาอังกฤษของนักเรียนที่มีความสามารถทางภาษาอังกฤษระดับสูงและต่ำ โดยกลุ่มตัวอย่าง คือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนสัตหีบวิทยาคม จังหวัดชลบุรี จำนวน 40 คน ซึ่งเลือกสุ่มตัวอย่างด้วยวิธีสุ่มแบบชั้นภูมิเครื่องมือที่ใช้ในการเก็บข้อมูลคือแบบวัดกลวิธีการสื่อสาร ในการพูดภาษาอังกฤษโดยการบรรยายภาพ การอธิบายความหมายของคำศัพท์และการเล่าเรื่องจากการอ่าน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ สถิติเชิงพรรณนาและ Chi-Square Test ผลการวิจัยมีดังนี้ 1. กลวิธีการสื่อสารที่ใช้ในทักษะการพูดภาษาอังกฤษของกลุ่มตัวอย่างที่มีความสามารถทางภาษาอังกฤษระดับสูง พบว่า กลวิธีการสื่อสารในการพูดที่ใช้มากที่สุด คือการใช้คำที่มีความหมายใกล้เคียงหรือเกือบตรงกัน และรองลงมาคือการอธิบายความ ส่วนกลวิธีการสื่อสารในการพูดที่กลุ่มตัวอย่างนี้ไม่ใช้เลย คือ การพูดภาษาแม่ด้วยสำเนียงภาษาที่สอง 2. กลวิธีการสื่อสารที่ใช้ในทักษะการพูดภาษาอังกฤษของกลุ่มตัวอย่างที่มีความสามารถทางภาษาอังกฤษระดับต่ำ พบว่า กลวิธีการสื่อสารในการพูดที่ใช้มากที่สุด คือ การใช้คำที่มีความหมายใกล้เคียงหรือเกือบตรงกัน และรองลงมาการพูดแบบแปลคำต่อคำ ส่วนกลวิธีการสื่อสารในการพูดที่นักเรียนกลุ่มนี้ใช้น้อยที่สุด คือ การพูดภาษาแม่ด้วยสำเนียงภาษาที่สอง 3. ผลการเปรียบเทียบกลวิธีการสื่อสารในทักษะการพูดภาษาอังกฤษโดยการบรรยายภาพ การอธิบายความหมายของคำศัพท์ และการเล่าเรื่องจากการอ่านของกลุ่มตัวอย่างที่มีความสามารถทางภาษาอังกฤษระดับสูงและต่ำ พบว่า กลุ่มตัวอย่างทั้ง 2 กลุ่ม ใช้กลวิธีการสื่อสารในการพูดภาษาอังกฤษแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
