Abstract:
ดุษฎีนิพนธ์ฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยสาเหตุที่ส่งอิทธิพลต่อการพัฒนาเพื่อความอยู่รอดขององค์การธุรกิจในประเทศไทยจากกลุ่มตัวอย่างเป็นบริษัทจํากัดที่มีอายุในการดําเนินกิจการไม่น้อยกว่า 20 ปี จํานวน 484 บริษัท ใช้วิธีการเก็บตัวอย่างโดยอ้างอิงฐานข้อมูล จากหนังสือ Special Issue Business Top 1000 Companies โดยเก็บข้อมูลจากตัวแทนที่เป็นผู้บริหาร ระดับสูง ปัจจัยที่ใช้ในการศึกษาโมเดลสมการโครงสร้างประกอบด้วย 5 ปัจจัย ได้แก่ ภาวะผู้นําการบริหารจัดการ การจัดการความรู้องค์การสมรรถนะสูง และความอยู่รอดขององค์การ โดยใช้ระเบียบวิธีการวิจัยเชิงปริมาณเครื่องมือเป็นแบบสอบถามเชิงความเห็นแบบประมาณค่าการวิเคราะห์ข้อมูลด้วยโปรแกรมสถิติทางสังคมศาสตร์โดยใช้สถิติเชิงพรรณาและสถิติเชิงอนุมาณ ด้วยโปรแกรมทางคอมพิวเตอร์และโปรแกรมวิเคราะห์โมเดลสมการโครงสร้างเชิงเส้นเพื่อการนําเสนอปัจจัยสาเหตุที่สามารถส่งอิทธิพลต่อความอยู่รอดขององค์การ ผลของการวิจัย พบว่า โมเดลสมการโครงสร้างปัจจัยสาเหตุที่ส่งอิทธิพลต่อการพัฒนา เพื่อความอยู่รอดขององค์การธุรกิจในประเทศไทย มีค่าดัชนีความสอดคล้องของโมเดลที่กลมกลืนกับข้อมูลเชิงประจักษ์ โดยสามารถพิจารณาได้จากค่า 2 =151.51, df = 125, p-value= 0.054, RMSEA = 0.021, GFI = 0.971 และ AGFI = 0.946 ทั้งนี้ผลการวิเคราะห์แสดงให้เห็นว่าองค์การสมรรถนะสูงและการบริหารจัดการสามารถส่งอิทธิพลทางตรงเชิงบวกต่อความอยู่รอดขององค์การอย่างมีนัยสําคัญทางสถิติเท่ากันที่ระดับ 0.01 โดยมีค่าสัมประสิทธิ์เส้นทาง เท่ากับ 0.27 และ0.26 ตามลําดับ ส่วนการจัดการความรู้ไม่ส่งอิทธิพลทางตรงเชิงบวกต่อความอยู่รอดขององค์การ โดยมี ค่าสัมประสิทธิ์เส้นทาง เท่ากับ 0.007 แต่อย่างไรก็ตามผลของการวิจัยได้พบว่า การจัดการความรู้สามารถส่งอิทธิพลต่อความอยู่รอดขององค์การในทางอ้อม อย่างมีนัยสําคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 โดยมีค่าสัมประสิทธิ์เส้นทาง เท่ากับ 0.02 และท้ายสุดตัวแปรทั้งหมดที่มีความสัมพันธ์กันสามารถอธิบายผลความอยู่รอดขององค์การได้ร้อยละ 23.0
