Abstract:
โครงการสร้างสรรค์ชุด “การประดิษฐ์ สื่อแทนความรักระหว่างมนุษย์และสุนัข” เป็นการศึกษาทดลองการใช้ขนสุนัขในการสร้างสรรค์ผลงานทางทัศนศิลป์โดยอาศัยพื้นฐานความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับสัตว์เลี้ยง ผ่านมุมมองและประสบการณ์ส่วนบุคคลที่เกิดจากความกลัวการสูญเสียสุนัขอันเป็นที่รักด้วยการบันทึกความทรงจำจากการสัมผัสเส้นขนสุนัขที่หลุดร่วงในทุกวัน โดยใช้กระบวนการสะสมขนของสุนัขของข้าพเจ้าที่ชื่อ มะขาม จากการหวีขนและการสัมผัสขนมะขามเป็นเวลา 2 ปี เส้นขนที่หลุดร่วงไร้ค่าถูกนำมาใช้สื่อสารแทนสัญลักษณ์แห่งความรัก ความเอาใจใส่ระหว่างเจ้านายและสัตว์ โดยการนำกลุ่มก้อนขนที่หลุดร่วงมาประกอบเป็นผลงานกระเป๋าสะพายผู้หญิงเปรียบสเหมือนการบันทึกเรื่องราวในอดีตระหว่างเจ้านายและสุนัขที่เลือนหายไปให้กลับเป็นรูปร่างขึ้นใหม่อีกครั้ง
