พฤติกรรมการป้องกันตนเองจากการตกเป็นเหยื่อการถูกข่มขืนกระทำชำเราของนักเรียนหญิงในโรงเรียนกวดวิชา บริเวณสยามสแควร์

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพฤติกรรมการป้องกันตนเองจากการตกเป็นเหยื่อ การถูกข่มขืนกระทําชําเราของนักเรียนหญิงในโรงเรียนกวดวิชา บริเวณสยามสแควร์ เพื่อใช้เป็นแนวทางในการป้องกันการตกเป็นเหยื่อการถูกข่มขืนกระทําเราของนักเรียนหญิงต่อไป โดยศึกษา จากกลุ่มตัวอย่างที่เป็นนักเรียนหญิงในโรงเรียนกวดวิชา บริเวณสยามสแควร์ที่มีอายุตั้งแต่ 15 -19 ปีขึ้นไป จํานวน 400 คน ได้ทําการเก็บข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม และวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้โปรแกรมสําเร็จรูปสําหรับการวิจัยทางสังคมศาสตร์ SPSS สถิติที่ใช้ได้แก่ การวิเคราะห์ข้อมูลสถิติเชิงพรรณนา (Descriptive Analysis) ใช้คํานวณหาค่าสถิติพื้นฐาน ได้แก่ การแจกแจงความถี่ (Frequency) ค่าร้อยละ (Percentage) ค่าเฉลี่ย ( X ) และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (SD) การวิเคราะห์ข้อมูลสถิติอ้างอิง (Inferential statistics) ใช้ในการหาความแตกต่างระหว่างตัวแปรอิสระ และตัวแปรตาม เพื่อทดสอบสมมติฐานต่าง ๆ ที่กําหนดไว้ โดยใช้วิธีทางสถิติ ได้แก่ การทดสอบที การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว และสหสัมพันธ์เพียร์สัน ผลการศึกษา พบว่า พฤติกรรมการป้องกันตนเองจากการตกเป็นเหยื่อการถูกข่มขืน กระทําชําเรา ของนักเรียนหญิงในโรงเรียนกวดวิชา บริเวณสยามสแควร์ อยู่ในระดับปฏิบัติมาก นักเรียนหญิงส่วนใหญ่ที่ตอบแบบสอบถามมีอายุ 18 ปี อาศัยอยู่บิดาและมารดา มีความสัมพันธ์ที่สนิทกับคนในครอบครัว และมีพี่น้องจํานวน 2 คน รวมตนเอง ตามสมมติฐานที่ตั้งไว้ นักเรียนหญิงในโรงเรียนกวดวิชา บริเวณสยามสแควร์ที่มีข้อมูลภูมิหลังต่างกัน มีพฤติกรรมการป้องการตนเองจากการตกเป็นเหยื่อการถูกข่มขืนกระทําชําเรา แตกต่างกัน ยอมรับได้ตามสมมติฐาน นักเรียนหญิงในโรงเรียนกวดวิชา บริเวณสยามสแควร์ที่ปัจจัยสภาพแวดล้อมทางสังคมที่เสี่ยงต่อการตกเป็นเหยื่อการถูกข่มขืนกระทําชําเราต่างกัน มีพฤติกรรมการป้องกันตนเองจากการตกเป็นเหยื่อถูกข่มขืนกระทําชําเรา แตกต่างกัน ยอมรับได้ตามสมมติฐาน นักเรียนหญิงในโรงเรียนกวดวิชา บริเวณสยามสแควร์ที่มีความรู้เรื่องการตกเป็นเหยื่อการถูกข่มขืนกระทําชําเรามีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการป้องกันตนเองจากการตกเป็นเหยื่อการถูกข่มขืนกระทําชําเรา ยอมรับได้ตามสมมติฐาน