การอนุรักษ์และเผยแพร่เพลงกล่อมลูกชาติพันธุ์ผ่านสื่อเทคโนโลยีสารสนเทศ ณ ศูนย์ศิลปะวัฒนธรรมและท้องถิ่น มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์

Abstract

งานวิจัยเรื่องการอนุรักษ์และเผยแพร่เพลงกล่อมลูกชาติพันธุ์ผ่านสื่อเทคโนโลยีสารสนเทศ ณ ศูนย์ศิลปะวัฒนธรรมและท้องถิ่น มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์ มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาสํารวจรวบรวม สังเคราะห์องค์ความรู้เพลงกล่อมลูกชาติพันธุ์ผ่านสื่อเทคโนโลยีสารสนเทศ และวิเคราะห์ผลการอนุรักษ์และการรับรู้ระบบเผยแพร่เพลงกล่อมลูกชาติพันธุ์ผ่านสื่อเทคโนโลยีสารสนเทศ โดยมีกรอบแนวคิดการวิจัยคือ การจัดการระบบวัฒนธรรมอย่างมีคุณภาพของกรมศิลปากร การจัดการความรู้ฉบับขับเคลื่อน LO ของประพนธ์ ผาสุขยืด หลักการสื่อความหมายและหลักการรับรู้จากวิธีสื่อสารและปฏิบัติการมิวเซียมออนไลน์ของสภาพิพิธภัณฑ์สถานนานาชาติ โดยนําข้อมูลชั้นต้นมาสร้างสรรค์สารัตถะ ผ่านสื่อเพลงกล่อมลูก ชาติพันธุ์เฉพาะในพื้นที่ซึ่งยังดํารงอยู่ของจังหวัดฉะเชิงเทรา ผลการวิจัย คือ กลุ่มชาติพันธุ์ที่ยังดํารงเพลงกล่อมลูกอยู่ ได้แก่ ชาวลาวพวน ตําบลโคกหัวข้าว อําเภอพนมสารคาม ชาวลาวเวียง ตําบลท่าถ่าน อําเภอพนมสารคาม ชาวมอญ ตําบลพิมพา อําเภอบางปะกง ชาวมุสลิม ตําบลดอนฉิมพลี อําเภอบางน้ำเปรี้ยว ชาวจีนแต้จิ๋ว ตําบลหน้าเมือง อําเภอเมือง ชาวเขมร ตําบลแปลงยาว อําเภอแปลงยาว และชาวไทย อําเภอบางปะกง ซึ่งผู้วิจัยได้นําข้อมูลเสียง ภาพนิ่ง ภาพเคลื่อนไหวในงานภาคสนามมาดําเนินการสร้างสรรค์สารัตถะเพื่อจัดทําสื่ออิเล็กทรอนิกส์ในชื่อว่า เจ็ดชาติพันธุ์รอวันเรียนรู้: 7 Ethnical Lullaby Museum Online ประกอบด้วยวิดีทัศน์และหนังสืออิเล็กทรอนิกส์เพลง เรื่องเล่า คํากลอน ย้อนอดีตของแม่ ผลการรับรู้จากวิธีสื่อสารและปฏิบัติการมิวเซียมออนไลน์ในระบบการเผยแพร่ เพลงกล่อมลูกชาติพันธุ์ผ่านสื่อเทคโนโลยีสารสนเทศ โดยจัดทําในสัปดาห์วันอนุรักษ์มรดกไทย พบว่า การจัดทําแบบสอบถามการรับรู้ในเพจและเว็บไซต์ มีผู้เข้าชม 310 คน การรับรู้จากผู้ที่ไม่สามารถเข้าถึงเว็บไซต์ มีผู้ตอบแบบสอบถาม 295 คน ผลของการรับรู้ในภาพรวมทั้ง 2 แบบนี้ สรุปได้ว่า ผู้เข้าชมในเว็บไซต์ส่วนใหญ่เป็นบุคคลทั่วไป มีอายุระหว่าง 21-30 ปี มีความสนใจในเพลงกล่อมลูกที่กําลังจะสูญหายและนําข้อมูลนั้นไปเผยแพร่เพราะตระหนักในคุณค่าของความรัก ความอบอุ่นระหว่างแม่ลูก ครอบครัวและความสําคัญของเพลงกล่อมลูก