การตรวจสอบความเที่ยงตรงของโมเดลการวัดและวิเคราะห์การเปลี่ยนแปลงของความไม่ซื่อสัตย์ทางวิชาการของนักศึกษา

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อสร้างและหาคุณภาพของเครื่องมือวัดความไม่ซื่อสัตย์ทางวิชาการของนักศึกษา 4 ฉบับ บนแนวคิดของวิธีการแบบลิเคิร์ต แบบออสกูด แบบกัตต์แมน และแบบดุลยพินิจทางจริยธรรม 2) เพื่อวิเคราะห์ความแตกต่างและความสอดคล้องระหว่างโมเดลการวัดความไม่ซื่อสัตย์ทางวิชาการของนักศึกษา เมื่อใช้ข้อมูลจากเครื่องมือวัดทั้ง 4 ฉบับ 3) เพื่อวิเคราะห์โปรไฟล์การเปลี่ยนแปลงความไม่ซื่อสัตย์ทางวิชาการของนักศึกษาเมื่อจำแนกตามระดับเกรดเฉลี่ยสะสมและชั้นปีที่ศึกษาและ 4) เพื่อวิเคราะห์อิทธิพลปฏิสัมพันธ์ระหว่างระดับเกรดเฉลี่ยสะสมและชั้นปีที่ศึกษาที่มีต่อระดับความไม่ซื่อสัตย์ทางวิชาการของนักศึกษากลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาครูชั้นปีที่ 1-4 ในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งปีการศึกษา 2560 จำนวน 340 คน รวมทั้งสิ้น 16 ห้องเรียน ได้มาโดยการสุ่มแบบหลายขั้นตอน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือแบบวัดความไม่ซื่อสัตย์ทางวิชาการของนักศึกษาจำนวน 4 ฉบับ ประกอบด้วย แบบวัดตามเทคนิคของลิเคิร์ต แบบวัดตามเทคนิคของออสกูด แบบวัดตามเทคนิคของกัตต์แมน และแบบวัดตามวิธีการประเมินดุลยพินิจเชิงจริยธรรม ทำการวิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติพื้นฐาน การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน (Confirmatory factor analysis: CFA) และการวิเคราะห์โปรไฟล์การเปลี่ยนแปลง (Profile analysis) ผลการวิจัยปรากฏดังนี้ 1. แบบวัดความไม่ซื่อสัตย์ทางวิชาการของนักศึกษาตามเทคนิคของออสกูด มีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์(Correlation coefficient) รายด้านทางบวกสูงที่สุด รองลงมาคือแบบวัดความไม่ซื่อสตย์ทางวิชาการของนักศึกษาตามเทคนิคของลิเคิร์ต และแบบวัดความไม่ซื่อสัตย์ทางวิชาการของนักศึกษาตามวิธีการประเมินดุลยพินิจเชิงจริยธรรมมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ รายด้านทางบวกต่ำที่สุด ส่วนแบบวัดความไม่ซื่อสัตย์ทางวิชาการของนักศึกษาตามเทคนิคของกัตต์แมนมีค่าสัมประสิทธิ์แบบแผนการตอบใหม่รายด้าน มีความเป็นสเกล 2. โมเดลการวัดความไม่ซื่อสัตย์ทางวิชาการของนักศึกษาตามเทคนิคของลิเคิร์ตมีพิสัย ค่าน้ำหนักองค์ประกอบตั้งแต่ 0.34-0.48 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 โมเดลการวัดความไม่ซื่อสัตย์ทางวิชาการของนักศึกษาตามเทคนิคของของออสกูด มีพิสัยค่าน้ำหนักองค์ประกอบตั้งแต่ 0.34-0.50 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และโมเดลการวัดความไม่ซื่อสัตย์ทางวิชาการของนักศึกษาตามวิธีการประเมินดุลยพินิจเชิงจริยธรรมมีพิสัยค่าน้ำหนักองค์ประกอบตั้งแต่ 0.19-0.41 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 ทุกตัวบ่งชี้มีค่าน้ำหนักองค์ประกอบเป็นบวก มีความเที่ยงตรงเชิงโครงสร้าง 3. ผลการวิเคราะห์โปรไฟล์การเปลี่ยนแปลงความไม่ซื่อสัตย์ทางวิชาการของนักศึกษาเมื่อจำแนกตามระดับเกรดเฉลี่ยสะสมและจำแนกตามชั้นปีที่ศึกษาของเครื่องมือวัดทั้ง 4 ฉบับ มีลักษณะเหมือนกัน พบว่า โปรไฟล์การเปลี่ยนแปลงความไม่ซื่อสัตย์ทางวิชาการของนักศึกษา มีระดับไม่แตกต่างกัน แต่รูปทรงของโปรไฟล์ทั้งสองกลุ่มมีปฏิสัมพันธ์กัน ซึ่งส่งผลให้โปรไฟลข์องความไม่ซื่อสัตย์ทางวิชาการอย่างน้อย 1 กลุ่ม มีลักษณะไม่ราบเรียบ เนื่องจากค่าเฉลี่ยของความไม่ซื่อสัตย์ทางวิชาการทั้ง 3 ค่าที่ตอบสนองต่อกลุ่มนักศึกษาทั้งสองระดับ เกรดเฉลี่ยสะสมไม่เท่ากันทั้ง 3 ค่าอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05 4. อิทธิพลปฏิสัมพันธ์ระหว่างระดับเกรดเฉลี่ยสะสมและชั้นปีที่ศึกษาที่มีต่อระดับความไม่ซื่อสัตย์ทางวิชาการของนักศึกษาตามแนวคิดของออสกูด พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01 ส่วนแบบวัดความไม่ซื่อสัตย์ทางวิชาการของนักศึกษาตามแนวคิดของลิเคิร์ต แบบวัดความไม่ซื่อสัตย์ทางวิชาการของนักศึกษาตามแนวคิดของกัตต์แมน และแบบความไม่ซื่อสัตย์ทางวิชาการของนักศึกษาตามวิธีการประเมินดุลยพินิจเชิงจริยธรรมไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01