การจัดการความรู้สู่องค์กรแห่งการเรียนรู้ สำนักคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยบูรพา

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับการจัดการความรู้ของผู้บริหารและบุคลากร สำนักคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยบูรพา ศึกษาระดับการเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ ของสำนักคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยบูรพา ศึกษาความสัมพันธ์ของการจัดการความรู้กับการเป็นองค์กร แห่งการเรียนรู้ของสำนักคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยบูรพา ศึกษาปัจจัยการจัดการความรู้ที่ส่งผลต่อ การเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ และสร้างสมการทำนายการเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ของสำนักคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยบูรพา กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้บริหารและบุคลากรของสำนักคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยบูรพา ที่ปฏิบัติงานในปีงบประมาณ พ.ศ. 2560 จำนวน 52 คน เครื่องมือที่ใช้ใ นการวิจัยเป็นแบบสอบถามมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบน (SD) การวิเคราะห์ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์อย่างง่ายของเพียร์สัน (Peason’s correlation coefficient) และวิธีการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ (Multiple regression analysis) ผลการวิจัยพบว่า 1. สำนักคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยบูรพา มีการจัดการความรู้โดยรวมอยู่ในระดับมาก 2. สำนักคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยบูรพา มีการเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้โดยรวมอยู่ในระดับมาก 3. การจัดการความรู้โดยรวมมีความสัมพันธ์เชิงบวกกับการเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ของสำนักคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยบูรพา อย่างมีนัยสำคัญทางสถิตที่ระดับ .01 4. ปัจจัยการจัดการความรู้ด้านการเรียนรู้ส่งผลต่อการเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ ของสำนักคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยบูรพา ซึ่งปัจจัยการจัดการความรู้ด้านการเรียนรู้ เป็นปัจจัยร่วมกันทำนายการเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ ของสำนักคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยบูรพา ได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 สามารถทำนายการเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ได้ร้อยละ 41.9 และมีค่าความคลาดเคลื่อนมาตรฐานในการทำนาย (Standard error) เท่ากับ .421 ซึ่งสามารถเขียนสมการทำนาย ในรูปคะแนนดิบได้คือ = 2.079 + .330 (ด้านการเรียนรู้) และสามารถเขียนในรูปคะแนนมาตรฐานได้คือ = .423 (ด้านการเรียนรู้)