การศึกษากระบวนการออกแบบเชิงวิศวกรรมศาสตร์ของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 เรื่อง ปริมาณออกซิเจนละลายในน้ำ ด้วยการจัดการเรียนรู้ผ่านสะเต็มศึกษา

Abstract

การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) เตรียมชุดตรวจวัดออกซิเจนละลายในน้ำสำหรับใช้ ในภาคสนามและประเมินประสิทธิภาพโดยเทียบกับวิธีมาตรฐาน (2) ออกแบบกิจกรรมการเรียนรู้ ค่ายวิทยาศาสตร์สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 เรื่อง ปริมาณออกซิเจนละลายในน้ำ โดยนำ ชุดตรวจวัดออกซิเจนละลายในน้ำ ที่เตรียมขึ้นมาใช้ร่วมกับการจัดการเรียนรู้ผ่านสะเต็มศึกษา และ (3) ศึกษากระบวนการออกแบบเชิงวิศวกรรมของนักเรียนที่ได้รับการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ค่าย วิทยาศาสตร์ เรื่อง ปริมาณออกซิเจนละลายในน้ำ ด้วยการจัดการเรียนรู้ผ่านสะเต็มศึกษา กลุ่ม ตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ได้แก่ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปี ที่ 3 จากโรงเรียนตาคลีประชาสรรค์ ในภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2558 จำนวน 146 คน กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 50 คน โดยได้จาก อาสาสมัคร ผลการวิจัยพบว่า (1) ชุดตรวจวัดปริมาณออกซิเจนละลายในน้ำสำหรับใช้ในภาคสนามที่ เตรียมขึ้นกับวิธีมาตรฐานไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ความเชื่อมั่น 95% (2) จากการประเมินโดยผู้เชี่ยวชาญ พบว่ากิจกรรมการเรียนรู้ค่ายวิทยาศาสตร์ เรื่อง ปริมาณ ออกซิเจนละลายในน้ำด้วยการจัดการเรียนรู้ผ่านสะเต็มศึกษาที่ออกแบบขึ้นมีความสอดคล้องตาม แนวทางสะเต็มศึกษาและมีกระบวนการที่เป็นไปตามรูปแบบของกระบวนการออกแบบเชิง วิศวกรรมโดยมีค่าดัชนีความสอดคล้องอยู่ระหว่าง 0.60-1.00 (3) นักเรียนที่ผ่านการจัดกิจกรรมการ เรียนรู้ค่ายวิทยาศาสตร์ เรื่อง ปริมาณออกซิเจนละลายในน้ำด้วยการจัดการเรียนรู้ผ่านสะเต็มศึกษา เกิดกระบวนการออกแบบเชิงวิศวกรรมผลการประเมินในภาพรวมทั้ง 5 ขั้นอยู่ในระดับดีมาก