การศึกษาความสะดวกของสายการบินที่ส่งผลต่อการรับรู้ถึงการควบคุม

Abstract

การศึกษาในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ในการศึกษาสี่ประการ ได้แก่ 1) เพื่อศึกษาตัววัดที่เหมาะสมของความสะดวกของสายการบิน 2) เพื่อศึกษาระดับการรับรู้ในระดับความสะดวกของสายการบิน 3) เพื่อศึกษาระดับการรับรู้ของการรับรู้ถึงการควบคุม และสุดท้าย 4) เพื่อศึกษาอิทธิพลของการรับรู้ถึงความสะดวกของสายการบินที่มีต่อการรับรู้ถึงการควบคุม โดยทำการศึกษาแบบสองขั้นตอนได้แก่ การศึกษาเชิงคุณภาพ ด้วยเทคนิคการสัมภาษณ์เชิงลึก จำนวน 12 คน และการศึกษาเชิงปริมาณโดยใช้แบบสอบถาม กำหนดขนาดของกลุ่มตัวอย่างที่ระดับความเชื่อมั่นที่ร้อยละ 95 จำนวน 385 คน ทำการสุ่มตัวอย่างแบบก้อนหิมะ เทคนิคที่ใช้ในการวิเคราะห์เชิงคุณภาพ ได้แก่ การวิเคราะห์เชิงเนื้อหา (Content Analysis) ในส่วนการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณ ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์ตัววัดที่เหมาะสม ใช้เทคนิคการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ (Exploratory Factor Analysis) ด้วยเทคนิค Principal Component Analysis (PCA) และหมุนแกนปัจจัยแบบ Varimax และวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน (Confirmatory Factor Analysis) ทำการวิเคราะห์ ความเที่ยงตรง (Validity) ด้วยความเที่ยงจริงเชิงพินิจ (Face Validity) ความเที่ยงตรงเชิงจำแนก (Discriminant Validity) และความเที่ยงตรงเชิงเหมือน (Convergent Validity) และทำการวิเคราะห์ ความน่าเชื่อถือภายในด้วยค่า Cronbarch’s Alpha, Construct Reliability (CR.) และค่าเฉลี่ยของ ความแปรปรวนที่สกัดได้ (AVE.) ทำการทดสอบสมมติฐานด้วยโมเดลสมการโครงสร้าง (Structural Equation Modeling: SEM.) ผลการศึกษาพบว่า ผู้ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง ส่วนใหญ่มีการเดินทาง ครั้งสุดท้ายภายในหนึ่งเดือนที่ผ่านมา ส่วนใหญ่ใช้บริการสนามบินนานาชาติดอนเมือง และใช้บริการ สายการบินไทยแอร์เอเชียมากที่สุด ผลการศึกษาตัววัดความสะดวกของสายการบินพบว่า มิติในการวัดความสะดวกของสายการบิน มีทั้งหมด 5 มิติ 16 ตัววัด (Measurement items) ได้แก่ ความสะดวกในการตัดสินใจ มี 3 ตัววัด ความสะดวกในการเข้าถึง มี 3 ตัววัด ความสะดวกในการทำธุรกรรม มี 3 ตัววัด ผลประโยชน์ความ สะดวก มี 4 ตัววัด และผลประโยชน์ย้อนหลังของความสะดวก มี 3 ตัววัด ผลการศึกษาระดับการรับรู้ความสะดวกของสายการบินในประเทศไทยพบว่า ความสะดวกใน การตัดสินใจความสะดวกในการทำธุรกรรม และผลประโยชน์ของความสะดวก อยู่ในระดับ “มากที่สุด” และความสะดวกในการเข้าถึง และผลประโยชน์ย้อนหลังของความสะดวก อยู่ในระดับ “มาก” นอกจากนี้ ผลการศึกษาระดับการรับรู้ถึงการควบคุม อยู่ในระดับ “มากที่สุด” ผลการทดสอบสมมติฐานพบว่า ความสะดวกในการตัดสินใจ ความสะดวกในการทำธุรกรรม ผลประโยชน์ความสะดวก และผลประโยชน์ย้อนหลังของความสะดวก มีผลเชิงบวกต่อการรับรู้ถึงการ ควบคุม