ปัจจัยเสี่ยงที่มีความสัมพันธ์กับอาการระบบทางเดินหายใจของพนักงานโรงสีข้าวจังหวัดนครราชสีมา

Abstract

งานวิจัยนี้เป็นการศึกษา ปัจจัยส่วนบุคคล ปัจจัยงาน และความเข้มข้นของฝุ่นละอองขนาดเล็กกว่า 10 ไมครอน มีความสัมพันธ์กับอาการผิดปกติของระบบทางเดินหายใจของพนักงานโรงสีข้าว กลุ่มตัวอย่างเป็นพนักงานที่ทํางานในกระบวนการผลิต จํานวน 101 คน โดยส่วนใหญ่เป็นเพศชาย (ร้อยละ 86.1) อายุงานเฉลี่ย 10.86±8.00 ปี มีการใช้อุปกรณ์ป้องกันระบบทางเดินหายใจ (ร้อยละ 60.4) พนักงานทํางานสัปดาห์ละ 6 วัน วันละ 8 ชั่วโมง ปริมาณการรับสัมผัสฝุ่นขนาดเล็กกว่า 10 ไมครอน ความเข้มข้นสูงสุดที่แผนกคลังสินค้า เท่ากับ 4.105 มก./ลบ.ม. อาการผิดปกติของระบบทางเดินหายใจ พบว่าพนักงานมีอาการคัดจมูกร้อยละ39.6 มีเสมหะร้อยละ 30.7 ไอร้อยละ 28.7 แน่นหน้าอกหายใจไม่สะดวกร้อยละ 21.8 และหายใจดังวี๊ดร้อยละ 4.0 ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยเสี่ยงกับอาการระบบทางเดินหายใจ พบว่าอาการมีเสมหะ อาการหายใจดังวี๊ดและอาการคัดจมูก มีความสัมพันธืกับปริมาณของฝุ่นขนาดเล็กกว่า 10 ไมครอน เพศ โรคประจําตัว ส่วนงานที่รับผิดชอบ อายุงาน การสวมใส่อุปกรณ์ป้องกันระบบทางเดินหายใจ และความชื้นสัมพัทธ์ อย่างมีนัยสําคัญทางสถิติ (p <0.05) ดังนั้นจึงควรมีการเฝ้าระวังและมีการตรวจสมรรถภาพของปอด พนักงานเป็นประจําทุกปี ผู้ปฏิบัติงานภายในโรงสีควรสวมใส่อุปกรณ์ป้องกันระบบทางเดินหายใจ ตลอดระยะเวลาการทํางาน ควรมีกิจกรรมส่งเสริมสุขภาพให้กับพนักงาน โดยอาจจัดในลักษณะของโปรแกรมการให้ความรู้ คําแนะนํา และจัดกิจกรรมส่งเสริมการรับรู้เพื่อให้มีพฤติกรรมส่งเสริมสุขภาพที่เหมาะสม