สารฟลูโคแซนทีนเพิ่มฤทธิ์ต้านมะเร็งของยา 5-ฟลูออโรยูราซิลต่อเซลล์มะเร็งลําไส้ใหญ่และทวารหนักของมนุษย์ผ่านทางการลดระดับเอนไซม์แมทริกซ์เมทาโลโปรติเอส

Abstract

ปัญหาการดื้อต่อยาจัดเป็นปัญหาที่สําคัญ ซึ่งมีผลลดประสิทธิภาพของยาเคมีบําบัดและทําให้เกิดปัญหาหรือรักษาไม่ประสบผลสําเร็จ ซึ่งต้องแก้ไขอย่างเร่งด่วนในมะเร็งลําไส้ใหญ่และทวารหนัก สาร fucoxanthin เป็นสารธรรมชาติ จัดเป็นสารในกลุ่ม carotenoid มีสีส้ม และสามารถพบได้เป็นอย่างมากในสาหร่ายสีน้ำตาล ซึ่งจัดได้ว่าเป็นสารที่มีฤทธิ์ในการเพิ่มประสิทธิภาพของยาเคมีบําบัด จากการศึกษาก่อนหน้าแสดงให้เห็นว่า fucoxanthin มีฤทธิ์ต้านมะเร็งดีมากและมีฤทธิ์ทางชีวภาพอื่น ๆ มากมาย จึงทําให้มีการศึกษาวิจัยมากขึ้น เพื่อให้เข้าใจถึงกลไกการออกฤทธิ์ในระดับโมเลกุลที่เกี่ยวข้องกับการรักษามะเร็งวัตถุประสงค์ของการศึกษา : เพื่อประเมินฤทธิ์ต้านมะเร็งและแสดงกลไกการออกฤทธิ์ในระดับโมเลกุลของสาร fucoxanthin ต่อการยับยั้งการเพิ่มจํานวนและการลุกลาม วิธีการศึกษา : เซลล์ที่ใช้ในการศึกษา คือ SW-620 cells ถูกบ่มด้วยสาร fucoxanthin ที่ความเข้มข้นต่าง ๆ เป็นระยะเวลา 24, 48, 72, 96 ชั่วโมง และบ่มเซลล์ร่วมกับยา 5-FU เพื่อประเมินผลเสริมฤทธิ์กันในการยับยั้งมะเร็ง การรอดชีวิตของเซลลืมะเร็งถูกตรวจสอบด้วยเทคนิค MTT colorimetric assay ฤทธิ์ยับยั้งการลุกลามและการยึดเกาะถูกวัดในสภาวะภายหลังบ่มเซลล์ด้วยสาร fucoxanthin ร่วมกับยา 5-FU ที่ความเข้มข้นต่าง ๆ และประเมินระดับการแสดงออกของยีนและโปรตีน MMP-9 ภายหลังการทดสอบเซลล์ด วยเทคนิค RT-PCR และ ELISA assay ผลการศึกษา : ผลการศึกษาพบว่าสาร fucoxanthin สามารถยับยั้งการเพิ่มจํานวนของเซลล์มะเร็งชนิด SW-620 ได้เป็นอย่างมาก ผ่านทางการยับยั้งการเจริญเติบโตและลดความสามารถในการลุกลาม ซึ่งผ่านทางการลดการแสดงออกของยีน MMP-9 และระดับโปรตีนที่พบในน้ําเพาะเลี้ยงเซลล์ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สาร fucoxanthin สามารถเพิ่มฤทธิ์ยับยั้งเซลล์มะเร็งมากขึ้นของยา 5-FU โดยเปลี่ยนแปลงลักษณะจําเพาะซึ่งเป็นจุดเด่นของเซลล์มะเร็ง ข้อสรุป : จากผลการทดลองนี้ เป็นการทดสอบเพื่อเพิ่มความสามารถของสาร fucoxanthin ในการฆ่าเซลล์มะเร็งและความเป็นไปได้ที่สาร fucoxanthin ที่เป็นสารธรรมชาติที่ได้จากสาหร่ายที่พบในทะเล จากผลการศึกษาที่ได้จะเป็นข้อมูลเบื้องต้นสําหรับการศึกษายาที่ได้จากทะเลหรือธรรมชาติในการออกแบบการทดลองและการศึกษาต่อยอดในทางคลินิก