ปัจจัยทำนายความตั้งใจต่อการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์แบบมีความเสี่ยงในนักเรียนอาชีวศึกษาชาย จังหวัดชัยนาท

Abstract

การศึกษานี้เป็นการหาความสัมพันธ์เชิงทำนาย มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับความตั้งใจต่อการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และปัจจัยทำนายความตั้งใจต่อการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์แบบมีความเสี่ยงในนักเรียนอาชีวศึกษาชาย โดยใช้ทฤษฎีพฤติกรรมตามแผน (Ajzen, 1991) เป็นกรอบแนวคิดในการศึกษา กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนอาชีวศึกษาชายระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ (ปวช.) ชั้นปีที่ 1-3 ในจังหวัดชัยนาท จำนวน 240 คน ได้มาโดยการสุ่มตัวอย่างแบบหลายขั้นตอน เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสอบถามตอบด้วยตนเอง วิเคราะห์ข้อมูลสถิติเชิงพรรณนา และสถิติวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอนผลการศึกษาพบว่า กลุ่มตัวอย่างมีระดับความตั้งใจต่อการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์แบบมีความเสี่ยงในระดับต่ำ เจตคติต่อการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์แบบมีความเสี่ยง (β = .294) การคล้อยตามกลุ่มอ้างอิงในการดื่มเครื่องดื่ม แอลกอฮอล์แบบมีความเสี่ยง (β = .259) ความมั่นใจในการปฏิเสธการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์แบบมีความเสี่ยง (β = - .226) และเกรดเฉลี่ยการเรียน (β = - .161) สามารถร่วมกันทำนายความแปรปรวนของความตั้งใจดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์แบบมีความเสี่ยงได้ร้อยละ 39.6 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (R2 adj = .396, F(4, 235) = 40.108, p < .001) ดังนั้น ในการลดความตั้งใจของวัยรุ่นชายในการ ดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์แบบมีความเสี่ยงควรเน้นกลวิธีในการปรับเปลี่ยนค่านิยมและความเชื่อที่ผิดๆ ต่อการดื่มแบบมีความเสี่ยง รวมทั้งการพัฒนาทักษะการสื่อสาร การแก้ปัญหา และการตัดสินใจท่ามกลางแรงกดดันจากเพื่อนและสังคมรอบด้าน