การพัฒนาโมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุความฉลาดทางอารมณ์ของนิสิตคณะศึกษาศาสตร์

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาโมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความฉลาดทางอารมณ์ของนิสิต คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา และตรวจสอบความสอดคล้องของโมเดลที่พัฒนาขึ้นกับข้อมูลเชิงประจักษ์ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ นิสิตคณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา ปีการศึกษา 2557 จำนวน 338 คน ซึ่งได้จากการสุ่มแบบแบ่งชั้น เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ แบบสอบถามและวัดความฉลาดทางอารมณ์ การวิเคราะห์ข้อมูลใช้ค่าสถิติพื้นฐานและวิเคราะห์โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุโดยใช้โปรแกรม LISREL ผลการวิจัย พบว่า โมเดลความสัมพันธ์โครงสร้างเชิงสาเหตุความฉลาดทางอารมณ์ของนิสิตคณะศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยบูรพา ที่ปรับแก้มีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ พิจารณาได้จากค่าไค-สแควร์ เท่ากับ 7.87, ค่า p เท่ากับ 0.99, ที่องศาความเป็นอิสระ เท่ากับ 4, ค่า GFI เท่ากับ 0.99, AGFI เท่ากับ 0.96 ค่า RMSEA เท่ากับ 0.05 เมื่อพิจารณาค่าน้ำหนักองค์ประกอบตัวแปรสังเกตได้ พบว่า ตัวแปรผู้ปกครอง ตัวแปรนิสิตและตัวแปรเพื่อนมีอิทธิพลทางตรงต่อความฉลาดทางอารมณ์ของนิสิตคณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ.01 โดยสามารถร่วมกันทำนายความฉลาดทางอารมณ์ของนิสิตของนิสิตคณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา ได้ร้อยละ 79 และค่าน้ำหนักองค์ประกอบตัวแปรแฝงความฉลาดทางอารมณ์ที่มีอิทธิพลมากที่สุด ได้แก่ ด้านดี รองลงมา ด้านเก่ง และด้านสุข ตามลำดับ