ปัจจัยความเสี่ยงภายในและภายนอกที่มีอิทธิพลต่อการบริหารจัดการของคณะศึกษาศาสตร์ในมหาวิทยาลัยของรัฐ

Abstract

วัตถุประสงค์ของงานวิจัยครั้งนี้ 1) เพื่อศึกษาระดับปัจจัยด้าน ที่ตั้ง ขนาด ความเสี่ยงภายในและภายนอกและการบริหารจัดการ 2) เพื่อเปรียบเทียบปัจจัย ความเสี่ยงภายในและภายนอกของคณะศึกษาศาสตร์ในมหาวิทยาลัยชอลรัฐ จำแนกตามที่ตั้งและขนาด 3) ศึกษาความสัมพันธ์ของปัจจัยความเสี่ยงภายในและภายนอก ที่มีอิทธิพลต่อการบริหารจัดการของคณะศึกษาศาสตร์ในมหาวิทยาลัยของรัฐ และ 4) สร้างสมการพยากรณ์ การบริหารจัดการเพื่อหวังผลโดยรวม จากปัจจัยความเสี่ยงภายในและภายนอก กลุ่มตัวอย่างได้แก่ อาจารย์ในมหาวิทยาลัยของรัฐที่มีคณะครุศาสตร์หรือคณะศึกษาศาสตร์ ปีการศึกษา 2550 สุ่มตัวอย่าง โดยแบ่งชั้นตามที่ตั้งและขนาดมหาวิทยาลัยของรัฐ จำนวน 280 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถามประเภทมาตราส่วนประมาณค่า 4 ระดับ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลประกอบด้วย ค่าคะแนนเฉลี่ย ความเบี่ยงเบนมาตรฐาน ทดสอบค่า (t)การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์อย่างง่าย และวิเคราะห์การถดถอยพหุคูรแบบขั้นตอน 1. ปัจจัยความเสี่ยงภายในและความเสี่ยงภายนอกของคณะศึกษาศาสตร์ในมหาวิทยาลัยของรัฐโดยรวมอยู่ในระดับความเสี่ยงน้อย 2. ปัจจัยด้านที่ตั้ง ขนาดของคณะศึกษาศาสตร์ในมหาวิทยาลัยของรัฐ โดยรวมและรายด้านแตกต่างกันอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 3. ปัจจัยความเสี่ยงภายในมีความสัมพันธ์เชิงบวกกับการบริหารจัดการของคณะศึกษาศาสตร์ในมหาวิทยาลัย โดยรวมและรายด้านอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 แต่ปัจจัยความเสี่ยงภายนอกของคณะศึกษาศาสตร์ในมหาวิทยาลัยของรัฐ มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับการบริหารจัดการของคณะศึกษาศาสตร์ในมหาวิทยาลัย โดยรวมและรายด้านอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 4. ปัจจัยความเสี่ยงภายในและภายนอกแต่ละด้าน สามารถพยากรณ์การบริหารจัดการของคณะศึกษาศาสตร์ในมหาวิทยาลัยของรัฐ พบว่าปัจจัยด้านบุคลากร(x3) ปัจจัยด้านวัสดุทรัพยากร(x5) ปัจจัยด้านบริหารจัดการ(x6) ปัจจัยด้านผลผลิตและการบริการ(x2) และปัจจัยด้านโครงสร้างและนโยบาย(x1) สามารถพยากรณ์การบริหารจัดการเพื่อหวังผลโดยรวม(Y) ได้ร้อยละ 73.1 และสามารถร่วมกันทำนายได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ได้สมการพยากรณ์ดังนี้ ŷ= .19 + .19(x3) + .19 +.32(x5) +.19 +.13(x6) + .19 + .07(x1)