ปัจจัยที่มีผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาจีนมหาวิทยาลัยบูรพา

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาจีน มหาวิทยาลัยบูรพา กลุ่มตัวอย่างใช้การสุ่มแบบแบ่งชั้น ได้แก่ นักศึกษาจีนที่ศึกษาอยู่ในมหาวิทยาลัยบูรพา จำนวน 198 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสอบถามเกี่ยวกับสถานภาพของนักศึกษาจีน ปัจจัยด้านผู้เรียนด้านครอบครัว ด้านสถานศึกษา ด้านเพื่อนและสังคม มีค่าอำนาจจำแนกรายข้อ .27 ถึง .90 ค่าความเชื่อมั่นของแบบสอบถาม .97 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ประกอบด้วย ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน (Pearson’s Product Moment Correlation Coefficient) การวิเคราะห์การถอดถอยพหุคูณแบบปกติ (Enter Multiple Regression Analysis) และการวิเคราะห์การถอดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน (Stepwise Multiple Regression Analysis) ผลการวิจัย พบว่า 1. ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษามหาวิทยาลัยบูรพา โดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง (x =2.96) เมื่อจำแนกตามระดับปริญญา นักศึกษาจีนระดับปริญญาตรีโดยรวมอยู่ระดับปานกลาง (x =2.84) นักศึกษาจีนระดับปริญญาโดยรวม อยู่ระดับดี (x =3.84) นักศึกษาระดับปริญญาเอกโดยรวมอยู่ระดับดีมาก (x =3.94). 2. ปัจจัยด้านผู้เรียน ด้านครอบครัว ด้านสถานศึกษา ด้านเพื่อนและสังคม มีตัวแปรทั้งหมด 15 ตัวร่วมกัน มีผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาจีนมหาวิทยาลัยบูรพาได้ร้อยละ 22 3. ปัจจัยที่สามารถพยากรณ์ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาจีนมหาวิทยาลัยบูรพา (Ŷ) มี 3 ตัวแปร ได้แก่ แรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ทางการเรียน (X5 ) การทำงานระหว่างเรียน ( X7 ) แรงจูงใจและแรงกดดันทางสังคม ( X22 ) โดยมีอำนาจในการพยากรณ์ร้อยละ 16.20 มีสมการพยากรณ์ในรูปแบบคะแนนดิบดังนี้ = 2.867 + .397 ( X5 ) + .208 (X7) -.402 (X22)