ภาวะหนี้สินของบุคลากรมหาวิทยาลัยบูรพา พ.ศ. 2545

Abstract

การวิจัยนี้มีจุดมุ่งหมายที่จะศึกษาภาวะหนี้สินและปัจจัยที่มีผลต่อภาวรหนี้สินของบุคลากรมหาวิทยาลัยบูรพา พ.ศ. 2545 โดยมุ่งศึกษาการใช้จ่ายในการครองชีพและหนี้สินกลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้เป็นบุคลากร ของมหาวิทยาลัยบูรพาที่บางแสนทั้งสาย ก, ข, ค ลูกจ้างประจำและลูกจ้างชั่วคราว จำนวน 323 คน โดยใช้แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้โปรแกรม SPSS for window ในการหาค่าสถิติพื้นฐาน ได้แก่ ค่าคะแนนเฉลี่ย (X ̅) ค่าความเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) ค่าร้อยละ ทดสอบความแตกต่างของคะแนนเฉลี่ยของภาวะหนี้สินของบุคลากรที่มีกลุ่มตัวอย่าง 2 กลุ่ม โดยใช้การทดสอบค่า t-test ทดสอบความแตกต่างของคะแนนเฉลี่ยของภาวะหนี้สินของบุคลากรที่มีกลุ่มตัวอย่างมากกว่า 2 กลุ่ม โดยใช้ One-way ANOVA จากการศึกษาพบว่า ภาวะหนี้สินของบุคคลกรมหาวิทยาลัยบูรพา พ.ศ.2545 ร้อยละ 60 เป็นผู้มีหนี้สินเฉลี่ยคนละ 146,312.2 บาท สาเหตุสำคัญที่ก่อให้เกิดหนี้สินคือการซื้อหรือสร้างบ้านที่อยู่อาศัย รองลงมาคือ การใช้จ่ายเพื่อดำรงชีพประจำวันประเภทบุคลากร อายุ จำนวนผู้อยู่ในอุปการระ และรายได้ ทำให้ภาวะหนี้สินแตกต่างกัน โดยบุคลากรสาย ก มี ภาวะหนี้สินสูงกว่าบุคลากรสายลูกจ้างชั่วคราว บุคลากรสาย ข, ค มีภาวะหนี้สินสูงกว่าสายลูกจ้างประจำและสายลูกจ้างชั่วคราว บุคลากรที่มีอายุ 30-39 ปี และอายุ 40-49 ปี มีภาวะหนี้สินสูงกว่าบุคลากรที่มีอายุต่ำกว่า 30 ปี ผู้ที่มีผู้อยู่ในอุปการะ 5 คนขึ้นไป มีภาวะหนี้สินสูงกว่าผู้ที่มีผู้อุปการะ ไม่เกิน 2 คน และผู้ที่มีรายได้ 10,000-20,000 บาท มีสถาวะหนี้สินสูงกว่าผู้มีรายได้ต่ำกว่า 10,000 บาท