การพัฒนาการใช้เอนไซม์ไลเปสที่มีประสิทธิภาพสูงจาก Bacillus sp. เพื่อการผลิตไบโอดีเซล.

Abstract

งานวิจัยนี้ได้ศึกษาการเตรียมเอนไซม์ตรึงรูปบนไคโตซานและซิลิก้าด้วยวิธีการดูดซับทางกายภาพ วิเคราะห์ adsorption kinetics และศึกษาความคงตัวของเอนไซม์ไลเปสตึงรูป พบว่า การตรึงเอนไซม์ไลเปสที่ผ่านการตกตะกอนด้วยแอมโมเนียมซัลเฟต 80 เปอร์เซ็นต์บนไคโตซานที่เวลา 6 และ 12 ชั่วโมง มีปริมาณเอนไซม์ที่ถูกดูดซับบนวัสดุสูงสุดใกล้เคียงกันที่ 0.0304 และ 0.0309 ไมโครกรัม/ มิลลิลิตร/ นาที ตามลำดับ และสามารถนำเอนไซม์ตรึงบนไคโตซานมาใช้ซ้ำโดยที่กิจกรรมของเอนไซม์คงเหลือมากกว่า 70 เปอร์เซ็นต์ ได้นาน 5 รอบ ในขณะที่ การตรึงเอนไซม์ ไลเปสที่ผ่านการตกตะกอนด้วยแอมโมเนียมซัลเฟต 80 เปอร์ดซ็นต์บนซิลิก้าที่เวลา 60 นาที มีปริมาณเอนไซม์ที่ถูกดูดซับบนวัสดุสูงสุดที่ 0.0415 ไมโครกรัม/ มิลลิลิตร/ นาที แต่สามารถนำเอนไซม์ตรึงบนซิลิก้ามาใช้ได้เพียงรอบเดียว เมื่อศึกษาความเสถียรของเอนไซม์ไลเปสอิสระและเอนไซม์ตรึงรูปที่พีเอชและอุณหภูมิต่าง ๆ พบว่า เอนไซม์อิสระมีเสถียรภาพดีที่สุดที่พีเอช 6 และอุณหภูมิห้อง (25+-2 องศาเซลเซียส) โดยมีกิจกรรมคงเหลือ 78.10 เปอร์เซ็นต์ และ 86.82 เปอร์เซ็นต์ ตามลำดับ สำหรับเอนไซม์ตรึงบนไคโตซานมีเสถียรภาพดีที่สุดที่พีเอช 7 และอุณหภูมิ 45 องศาเซลเซียส โดยมีกิจกรรมคงเหลือ 87.79 เปอร์เซ็นต์ และ 85.27 เปอร์เซ็นต์ ตามลำดับ ในขณะที่เอนไซม์บน ซิลิกามีความเสถียรที่สุดที่พีเอช 6 และที่ 70 องศาเซลเซียส อย่างไรก็ตามกิจกรรมคงเหลือของเอนไซม์ตรึงบนซิลิกามีเสถียรภาพต่ำ และพบว่าทั้งเอนไซม์ไลเปสอิสระและตรึงรูปบนวัสดุทั้งสองชนิดไม่สามารถเปลี่ยนน้ำมันปาล์มไปเป็นไบโอดีเซลภายใต้สภาวะที่กำหนดได้