โครงการการประเมินการตอบสนองทางพฤติกรรมในลูกปลาตะเพียนขาว (Barbonymus gonionotus (Bleeker, 1850)) จากโรงเพาะฟักก่อนการปล่อยคืนสู่ธรรมชาติ

Abstract

การปรับตัวเพื่อป้องกันผู้ล่าในปลาเป็นการตอบสนองเพื่อลดความเสี่ยงในการถูกล่า เช่น การรวมฝูง การเพิ่มขนาดของความลึกลำตัว เป็นต้น ในงานวิจัยนี้สนใจศึกษาการตอบสนองทางพฤติกรรมของลูกปลาตะเพียนขาวต่อผู้ล่า โดยตั้งสมมติฐานว่าการฝึกลูกปลาตะเพียนขาว (Barbonymus gonionotus) ที่ได้จากโรงเพาะฟักก่อนนำปลาไปปล่อยตามธรรมชาติให้มีประสบการณ์ที่จะจดจำผู้ล่าตามธรรมชาติจะทำให้ลูกปลามีอัตราการอยู่รอดสูงลูกปลาที่ไม่มีประสบการณ์ จากการศึกษาในห้องปฏิบัติการโดยแบ่งลูกปลาตะเพียนขาวเป็นสองกลุ่มซึ่งประกอบด้วย กลุ่มที่อยู่ร่วมกับปลาช่อน (Channa striata) และกลุ่มที่ไม่ได้อยู่ร่วมกับปลาช่อน โดยทำการเลี้ยงในสภาพควบคุมเป็นเวลาสองอาทิตย์ ผลการวิจัยพบว่า ลูกปลาตะเพียนขาวที่อาศัยร่วมกับผู้ล่ามีค่าสัดส่วนความลึกลำตัวมากกว่าปลาในภาวะปราศจากผู้ล่า อย่างไรก็ตามลูกปลา ตะเพียนขาวทั้งสองกลุ่มมีอัตราการอยู่รอดไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ