ผลกระทบทางสังคมและมาตรการคุ้มครองทางกฎหมายต่อธุรกิจกีฬาในเขตพื้นที่จังหวัดนนทบุรีกับจังหวัดชลบุรีช่วงการระบาดของโควิด 19 (COVID-19)

Abstract

การศึกษาวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ในการเป็นการทบทวนให้เห็นถึงการกำหนดแนวทางเพื่อยกระดับในการจ้างงาน การสร้างมาตรฐานที่เหมาะสมในเรื่องของค่าครองชีพ มาตรการประกันรายได้ พื้นฐานในการสร้างงานที่เหมาะสม โดยมุ่งเน้นศึกษาถึงผลกระทบที่เกิดขึ้นกับบุคคลที่อยู่ในสถานบริการออกกำลังกายประเภทฟิตเนสเซ็นเตอร์ ในพื้นที่จังหวัดนนทบุรี และจังหวัดชลบุรี ซึ่งเป็นกลุ่มพื้นที่ที่ได้รับผลกระทบจากสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคโควิด 19 ระลอกใหม่ โดยได้ถูกจัดให้เป็นพื้นที่ควบคุมสูงสุดเข้มข้น (สีแดงเข้ม) ทั้งในการระบาดระลอกเดือนมกราคมและเดือนเมษายน พ.ศ. 2564 ที่ผ่านมา รูปแบบของการศึกษาใช้การสำรวจวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องประกอบกับข้อมูลในการสัมภาษณ์ผู้ที่เกี่ยวข้องในพื้นที่จังหวัดชลบุรีและจังหวัดนนทบุรี จำนวน 20 ราย ในสัดส่วนที่เท่ากัน ประกอบด้วย ผู้ปฏิบัติงานในสถานบริการออกกำลังกาย เจ้าของธุรกิจ และบุคลากรในหน่วยงาน ที่เกี่ยวข้อง พบว่า ในส่วนของเจ้าของธุรกิจ มีรายได้ที่ลดลงอย่างชัดเจนและต้องแบกรับภาระ ค่าใช้จ่ายที่เป็นรายจ่ายตายตัว ไม่ว่าจะเป็นค่าเช่าสถานที่ ค่าสาธารณูปโภค ค่าจ้างของผู้ปฏิบัติงาน ในส่วนของผู้ปฏิบัติงานนั้น รายได้ที่เคยได้รับลดลงอย่างชัดเจน เพราะขาดรายได้ในเรื่องส่วนแบ่ง ที่ได้จากผู้เข้ามาใช้บริการ การขายสินค้าผลิตภัณฑ์ รวมถึงรูปแบบของการทำงานที่ต้องใช้รูปแบบ ของการจัดสลับวันทำงาน ส่งผลให้ผู้ปฏิบัติงานไม่ได้รับรายได้ในวันที่ไม่ได้เข้ามาทำงาน อันส่งผลโดย ตรงต่อคุณภาพการดำรงชีวิตในการนำรายได้ไปจุนเจือตนเองและครอบครัว อันเป็นผลมาจากการประ กาศใช้กฎหมายจากภาครัฐในการบริหารจัดการ และควบคุมสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคโควิด 19 ตั้งแต่ระลอกแรกมาอย่างต่อเนื่องถึงระลอกใหม่ที่เป็นการลดทอนความสัมพันธ์ในการสร้าง สัมพันธภาพของการอยู่ร่วมกันในสังคมโดยใช้กีฬาเป็นกลไกในการเชื่อมต่อระหว่างบุคคล การกำหนดนโยบายและมาตรการทางกฎหมายในเรื่องการป้องกัน การควบคุม และการ ประเมินความเสี่ยงที่จะเกิดขึ้นต่อกลุ่มผู้ปฏิบัติงานในสถานบริการออกกำลังกาย ยังไม่ครอบคลุม และมีประสิทธิภาพเพียงพอ ในการเข้ามามีส่วนร่วมกำหนดทิศทางที่เหมาะสมในเรื่องรายได้ที่เหมาะสม เพียงพอในระยะยาวให้ผู้ปฏิบัติงานดำรงชีวิตได้ การกำกับ ดูแลยังไม่ทั่วถึงในการประกัน รายได้ให้กับผู้ปฏิบัติงานให้เป็นไปตามอัตราค่าจ้างขั้นต่ำ ในขณะที่มาตรการชดเชยเยียวยา ที่ขึ้นกับกองทุนประกันสังคมเพียงอย่างเดียว ไม่เพียงพอต่อค่าใช้จ่ายที่เกิดขึ้นจริงจากการเปิดให้มีการลงทะเบียนเพื่อรับเงินช่วยเหลือเฉพาะหน้าครั้งเดียว ดังนั้น การกำหนดมาตรการส่งเสริม ทางกฎหมายที่เหมาะสมครอบคลุม โดยเฉพาะระบบความคุ้มครองทางสังคมต่อภาคส่วนที่ได้รับ ผลกระทบอย่างต่อเนื่อง และการดำเนินการในเชิงรุกเพิ่มขึ้นในการกระตุ้นภาพรวมของตลาดแรงงาน ควบคู่ไปกับการขับเคลื่อนกลไกการเจรจาทางสังคมให้มีประสิทธิภาพ เป็นปัจจัยส่งเสริมที่ก่อให้เกิดการรับประกันสิทธิของแรงงานที่ได้รับผลกระทบ เพื่อบรรลุเป้าหมายของการสร้างงานที่เหมาะสมและยกระดับคุณภาพชีวิตของทรัพยากรมนุษย์ในตลาดแรงงานให้เกิดขึ้นในระดับประเทศต่อไป