Abstract:
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวคิด และทฤษฎีทางกฎหมายการคุ้มครองสิทธิ มนุษยชน ตามนิยามในอนุสัญญาระหว่างประเทศว่าด้วยการคุ้มครองมิให้บุคคลถูกบังคับให้สูญหาย ตลอดจนกฎหมายศึกษากฎหมายต่างประเทศที่บัญญัติเกี่ยวกับการคุ้มครองมิให้บุคคลถูกบังคับให้สูญหาย รวมทั้งเพื่อศึกษาสภาพปัญหาทางกฎหมายเกี่ยวกับการคุ้มครองสิทธิบุคคลมิให้ถูกบังคับให้สูญหายในประเทศไทย และเสนอแนะแนวทางตลอดจนมาตรการในการแก้ไขปัญหาดังกล่าวโดยการ ดําเนินการศึกษาวิจัยนี้ใช้วิธีการค้นคว้าและรวบรวมข้อมูลด้วยวิธีการวิจัยเอกสารเป็นหลัก ผลการศึกษาพบว่า ปัจจุบันประเทศไทยในฐานะรัฐภาคีอนุสัญญาระหว่างประเทศว่าด้วย การป้องกันบุคคลทุกคนจากการหายสาบสูญ ยังมิได้ดําเนินการอนุวัติการออกกฎหมายภายใน เพื่อให้เป็นไปตามอนุสัญญาดังกล่าว ส่งผลทําให้ประเทศไทยยังไม่มีกฎหมายเกี่ยวกับการป้องกัน และปราบปรามการบังคับบุคคลให้สูญหายออกมาใช้บังคับ นอกจากนี้ยังพบว่า ปัจจุบัน การกระทําความผิดเกี่ยวกับการการบังคับให้สูญหายในประเทศไทย ยังไม่มีบทบัญญัติที่กําหนดฐานความผิด มาตรการป้องกันและปราบปราม มาตรการเยียวยาผู้เสียหายและมาตรการอื่นที่เกี่ยวข้องให้สอดคล้องกับข้อบทในอนุสัญญาระหว่างประเทศว่าด้วยการป้องกันบุคคลทุกคนจากการหาย สาบสูญ ส่งผลให้ไม่สามารถดําเนินคดีกับผู้กระทําความผิดและช่วยเหลือเยียวยาผู้เสียหายได้สมดังเจตนารมณ์ของอนุสัญญาระหว่างประเทศที่ประเทศไทยผูกพันตนในฐานะรัฐภาคี จากการศึกษาเห็นควรให้ประเทศไทย ดําเนินการอนุวัติการตามอนุสัญญาระหว่างประเทศว่าด้วยการป้องกันบุคคลทุกคนจากการหายสาบสูญ โดยการออกกฎหมายภายในที่เกี่ยวข้องกับการป้องกันและปราบปราม ตลอดจนคุ้มครองบุคคลมิให้ถูกบังคับให้สูญหาย และกําหนดฐาน ความผิดเกี่ยวกับการถูกบังคับให้สูญหายที่ชัดเจน ทั้งนี้เมื่อมีการแก้ไขเพิ่มเติมกฎหมายดังกล่าว ข้างต้นแล้ว ก็จะส่งผลให้ประเทศไทยสามารถดําเนินการป้องกันและปราบปรามการกระทําความผิดเกี่ยวกับการบังคับบุคคลให้สูญหายได้อย่างมีประสิทธิภาพ สามารถอํานวยความยุติธรรม ให้เกิดขึ้นในสังคมได้อย่างยั่งยืน และเป็นที่ยอมรับของนานาชาติอีกด้วย
