การศึกษาความตระหนักของอาจารย์ผู้สอนภาษาอังกฤษถึงผลกระทบของห้องเรียนขนาดใหญ่ต่อการสอนภาษาอังกฤษในมหาวิทยาลัยบูรพา

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อการศึกษาความตระหนักของอาจารย์ผู้สอนภาษาอังกฤษถึงผลกระทบของชั้นเรียนขนาดใหญ่ต่อการสอนภาษาอังกฤษในมหาวิทยาลัยบูรพา เพื่อนำไปใช้ในการพัฒนาการสอนภาษาอังกฤษพื้นฐานที่มีขนาดชั้นใหญ่ในมหาวิทยาลัยบูรพาให้มีประสิทธิภาพสูงสุด กลุ่มประชากร คือ อาจารย์ผูสอนในรายวิชา 222101 ภาษาอังกฤษ 1 ในปีการศึกษา 2554 ภาคเรียนที่ 1 ในมหาวิทยาลัยบูรพา ซึ่งมีจำนวนนิสิตในชั้นเรียน 60 คน ขึ้นไป เครื่องมือที่ใช้ในงานวิจัยเป็นแบบสอบถาม ใช้การวิเคราะห์ข้อมูลโดยการแจกแจงคาวมถี่ การหาค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการศึกษามี ดังนี้ 1.ผู้สอนภาษาอังกฤษในชั้นเรียนขนาดใหญ่ในมหาวิทยาลัยบูรพามีความวิตกกังวลในต่อการสอนในชั้นเรียนขนาดใหญ่ในระดับน้อยเนื่องจากมีความรู้สึกมีความพร้อมทุกครั้งที่สอนแต่การสอนในช้นเรียนขนาดใหญ่ทำให้รู้สึกเหนื่อยล้าเร็วกว่าการสอนในชั้นเรียนขนาดเล็กกว่า 2.การสอนในชั้นเรียนขนาดใหญ่ทำให้ผู้สอนเข้าถึงผู้เรียนได้ยากเนื่องจากจำนวนที่ผู้เรียนที่มีมากทำให้ผู้สอนไม่สามารถจำผู้เรียนได้ทั้งหมด การมีส่วนร่วมในห้องในห้องเรียนของผู้เรียนทุกคนทำได้น้อย ผู้สอนมีโอกาสพูดคุยให้คำปรึกษากับผู้เรียนได้น้อย 3.การสอนในชั้นเรียนขนาดใหญ่ทำให้เกิดความยากลำบากในการจัดการชั้นเรียน จำนวนผู้เรียนมีมากไม่สมดุลกับขนาดของห้องเรียน ผู้สอนมีโอกาสเดินสังเกตการณ์ในชั้นเรียนได้น้อย 4.การสอนในชั้นเรียนขนาดใหญ่มีผลต่อเทคนิคในการสอนเนื่องจากเวลาที่จำกัดและจำนวนผู้เรียนที่มีจำนวนมากทำให้ผู้เรียนมีโอกาสฝึกฝนทักษะทางภาษาและอภิปรายแสดงความคิดเห็นได้น้อย 5.การสอนในชั้นเรียนขนาดใหญ่มีผลให้เกิดความยากลำบากในการประเมินผล ผู้สอนมีโอกาสในการให้ความคิดเห็นต่อผลงานของผู้เรียนได้น้อย การตรวจข้อสอบ การตัดเกรดให้แก่ผู้เรียนจำนวนมากทำได้อย่างยากลำบาก