Abstract:
ปัญหายาเสพติดเป็นภัยคุกคามที่ร้ายแรงต่อความมั่นคงของประเทศชาติ ทั้งทางด้านเศรษฐกิจและสังคม ปัญหายาเสพติดทําให้รัฐต้องสูญเสียงบประมาณของชาติจํานวนมหาศาลในการปราบปรามและบําบัดรักษา ยิ่งไปกว่านั้น ปัจจุบันนี้ยาเสพติดได้แพร่ระบาดเข้าไปสู่ประชาชนมากขึ้น การกําหนดแนวทางการป้องกันจากภัยยาเสพติดจึงมีความสําคัญ การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อ 1. ศึกษาสถานการณ์การแพร่ระบาดของยาเสพติดในกลุ่มประชาชน 2. วิเคราะห์นโยบายและยุทธศาสตร์ด้านยาเสพติดของประเทศไทย 3. ปรับปรุงการกําหนดนโยบายและเสนอแนะแนวทางการป้องกันปัญหายาเสพติด โดยกําหนดขอบเขตการวิจัยเฉพาะมิติของการป้องกันในรูปแบบของครอบครัว โรงเรียน ชุมชน และวัด โดยศึกษาเอกสารและงานวิจัยของไทยและต่างประเทศ ประกอบกับการสัมภาษณ์เชิงลึกและการสนทนากลุ่ม ผลการวิจัยพบว่า ปัจจุบันเริ่มใช้ยาเสพติดมากขึ้น ปัจจัยความสําเร็จในการดําเนินงานป้องกันได้แก่ สัมพันธภาพภายในครอบครัว การมีตัวแบบที่ดี การมีส่วนร่วมในการดําเนินกิจกรรมของโรงเรียน การดําเนินชีวิตด้วยสติตามแนวพุทธศาสนา ความรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของชุมชน การมีพื้นที่เพื่อทํากิจกรรมเชิงบวก การได้รับการสนับสนุนและกําลังใจจากชุมชน และชุมชนให้ความสําคัญและมีส่วนร่วมในการป้องกันและแก้ไข ปัญหายาเสพติด ผลการวิจัยนํามาสู่ข้อเสนอแนะเชิงนโยบาย 4 ข้อ ดังนี้ 1. รัฐควรกระตุ้นให้ภาคสังคมรับรู้และมีส่วนร่วมในการป้องกันและแก้ไขปัญหายาเสพติดมากขึ้น 2. ให้มีองค์การทางสังคมทําหน้าที่ด้านการป้องกันปัญหายาเสพติดแบบบูรณาการกับภาครัฐและหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง 3. การป้องกันควรมุ่งไปที่ช่วงก่อนการเริ่มเสพ และ 4. ควรมีการพัฒนาตัวบุคคลควบคู่กับสถาบัน สังคมหลัก ได้แก่ครอบครัว
