Abstract:
การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยหาความสัมพันธ์เชิงทํานาย เพื่อศึกษาพฤติกรรมป้องกัน การเกิดแผลที่เท้า และปัจจัยทํานายพฤติกรรมนี้ ได้แก่ การรับรู้เกี่ยวกับการป้องกันการเกิดแผล ที่เท้า ความตระหนักรู้ในการป้องกันการเกิดแผลที่เท้าการรับรู้ความสามารถในการป้องกันการเกิด แผลที่เท้า การสนับสนุนทางสังคม ในผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 กลุ่มตัวอย่างคือผู้ป่วยเบาหวาน ชนิดที่ 2 ที่แผนกผู้ป่วยนอกโรงพยาบาลอุตรดิตถ์ที่มีคุณสมบัติตามที่กําหนด จํานวน 85 ราย คัดเลือกกลุ่มตัวอย่างด้วยวิธีการสุ่มอย่างง่าย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามการรับรู้ เกี่ยวกับการป้องกันการเกิดแผลที่เท้า แบบสอบถามความตระหนักรู้ในการป้องกันการเกิดแผลที่ เท้าแบบสอบถามการรับรู้ความสามารถในการป้องกันการเกิดแผลที่เท้า แบบสอบถามการ สนับสนุนทางสังคม และแบบสอบถามพฤติกรรมป้องกันการเกิดแผลที่เท้า โดยใช้สถิติเชิงบรรยาย และวิเคราะห์สถิติถดถอยพหุคูณ ผลการวิจัยพบว่า พฤติกรรมป้องกันการเกิดแผลที่เท้าในผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 มีคะแนนเฉลี่ยในระดับดีส่วนการรับรู้เกี่ยวกับการป้องกันการเกิดแผลที่เท้า ความตระหนักรู้ ในการป้องกันการเกิดแผลที่เท้า การรับรู้ความสามารถในการป้องกันการเกิดแผลที่เท้า และการสนับสนุนทางสังคม สามารถร่วมกันทํานายพฤติกรรมป้องกันการเกิดแผลที่เท้าได้ ร้อยละ 45 (R 2 = .45, F = 16.342, p < .01) ผลการวิจัยมีข้อเสนอแนะว่า พยาบาลควรพัฒนาโปรแกรมในการส่งเสริมความตระหนักรู้ในการป้องกันการเกิดแผลที่เท้า โดยให้ความสำคัญกับการรับรู้เกี่ยวกับการป้องกันการเกิดแผลที่เท้า การรับรู้ความสามารถในการป้องกันการเกิดแผลที่เท้า และการสนับสนุนทางสังคมซึ่งจะส่งเสริมให้เกิดพฤติกรรมในการป้องกันการเกิดแผลที่เท้าที่ถูกต้อง
