Abstract:
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการปรับตัวของคนพิการทางการเคลื่อนไหว
ที่ได้รับผลกระทบจากอุบัติเหตุ ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการปรับตัวของคนพิการทางการเคลื่อนไหวที่ได้รับผลกระทบจากอุบัติเหตุ และหาแนวทางการส่งเสริมและช่วยเหลือคนพิการทางการเคลื่อนไหวที่ได้รับผลกระทบจากอุบัติเหตุ กลุ่มตัวอย่างคือ คนพิการทางการเคลื่อนไหวที่ได้รับผลกระทบจากอุบัติเหตุ 26 จังหวัดภาคกลาง จำนวน 400 คน และผู้ให้ข้อมูลหลักเป็นผู้นำระดับนโยบาย
นักวิชาการ นายกสมาคมคนพิการแห่งประเทศไทย ตัวแทนคนพิการทางการเคลื่อนไหว กลุ่มญาติของคนพิการทางการเคลื่อนไหว และผู้แทนองค์กรของ
คนพิการทางการเคลื่อนไหว รวมทั้งสิ้น 24 คน โดยวิเคราะห์ข้อมูลเชิงพรรณนา และวิเคราะห์ความสัมพันธ์โครงสร้างเชิงสาเหตุ
ผลการวิจัย พบว่า
คนพิการทางการเคลื่อนไหวที่ได้รับผลกระทบจากอุบัติเหตุ มีการปรับตัวในระดับมาก โดยปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีผลต่อการปรับตัวในระดับ คือ อัตโนมัติ
การสนับสนุนทางสังคม การเห็นคุณค่าในตนเอง และการพึ่งพาตนเอง ส่วนการฟื้นฟูสมรรถภาพ อยู่ในระดับปานกลาง ปัจจัยที่มีอิทธิพลทางตรงต่อการปรับตัวคือ การพึ่งพาตนเอง ปัจจัยที่มีอิทธิพลทางอ้อมต่อการปรับตัว มี 3 ปัจจัยคือ
การสนับสนุนทางสังคม การฟื้นฟูสมรรถภาพ และการเห็นคุณค่าในตนเอง
ปัจจัยส่วนที่มีอิทธิพลทางตรงและทางอ้อมต่อการปรับตัว คือ อัตมโนทัศน์
แนวทางการส่งเสริมและช่วยเหลือคนพิการทางการเคลื่อนไหว เริ่มจากคนพิการควรมีความต้องการออกจากการเป็นคนพิการติดเตียง ยอมรับสภาพร่างกายของตนเอง มีความคิดเชิงบวก แสวงหาความรู้เพิ่มเติม เพื่อให้เกิดองค์กรคนพิการ กล้าให้คนพิการออกสู่สังคม อย่างเห็นใจคนพิการแบบผิดวิธี ส่วนสังคม ควรมีการส่งเสริมเจตคติที่ดีต่อคนพิการ มีต้นแบบของคนพิการที่ประสบความสำเร็จ และลดพฤติกรรม การเลือกปฏิบัติต่อคนพิการ และหน่วยงานภาครัฐ ควรปรับปรุงสภาพแวดล้อมที่เอื้อต่อคนพิการ ให้มากที่สุด มีกระบวนการฟื้นฟูสมรรถภาพอย่างเป็นระบบและต่อเนื่อง มีตัวกลางประสานงานระหว่างคนพิการกับสถานประกอบการ เพิ่มการประสานงานระหว่างหน่วยงาน และกระจายข่าวสารที่เป็นประโยชน์สำหรับคนพิการให้ทั่วถึง
