ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการปรับตัวของนิสิตฝึกปฏิบัติการสอน คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับการปรับตัวของนิสิต ศึกษาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับ การปรับตัวของนิสิต และหาตัวแปรที่ร่วมพยากรณ์ การปรับตัวของนิสิตฝึกปฏิบัติการสอน คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา กลุ่มตัวอย่างเป็นนิสิตฝึกปฏิบัติการสอน จำนวน 177 คน ซึ่งได้จากการสุ่มแบบหลายขั้นตอน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย แบบวัดการปรับตัวของนิสิตฝึกปฏิบัติการสอน แบบวัดเจตคติต่อวิชาชีพ ครู แบบวัดสภาพแวดล้อมของโรงเรียนและแบบประเมินความฉลาดทางอารมณ์ วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่า เฉลี่ย ร้อยละ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์ความสัมพันธ์แบบเพียร์สัน และการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณ ผลการวิจัยสรุปผลได้ดังนี้ 1. นิสิตฝึกปฏิบัติการสอน คณะศึกษาศาสตร มหาวิทยาลัยบูรพา โดยเฉลี่ยมีการปรับตัวอยู่ในระดับมาก 2. ปัจจัยส่วนบุคคล มีความสัมพันธ์กับการปรับตัวของนิสิตฝึกปฏิบัติการสอน คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา อย่างไม่มีนัยสำคัญ 3. เจตคติต่อวิชาชีพครู สภาพแวดล้อมของโรงเรียน และความฉลาดทางอารมณ์ มีความสัมพันธ์กับการ ปรับตัวของนิสิตฝึกปฏิบัติการสอน คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ .05 4. ตัวแปรที่สามารถร่วมพยากรณการปรับตัวของนิสิตฝึกปฏิบัติการสอน คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา เรียงลำดับจากมากไปน้อย ได้แก่ ความฉลาดทางอารมณ์ สภาพแวดล้อมของโรงเรียน และเจตคติที่มีต่อวิชาชีพครู ซึ่งร่วมพยากรณ์การปรับตัวของนิสิตฝึกปฏิบัติการสอน ได้ร้อยละ 61.30 ได้สมการทำนาย ดังนี้ ŷ = .239+.462 (ความฉลาดทางอารมณ์) + .344 (สภาพแวดล้อมของโรงเรียน)+ .132 (เจตคติต่อวิชาชีพครู)