Abstract:
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับการปรับตัวของนิสิต ศึกษาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับ
การปรับตัวของนิสิต และหาตัวแปรที่ร่วมพยากรณ์ การปรับตัวของนิสิตฝึกปฏิบัติการสอน คณะศึกษาศาสตร์
มหาวิทยาลัยบูรพา กลุ่มตัวอย่างเป็นนิสิตฝึกปฏิบัติการสอน จำนวน 177 คน ซึ่งได้จากการสุ่มแบบหลายขั้นตอน
เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย แบบวัดการปรับตัวของนิสิตฝึกปฏิบัติการสอน แบบวัดเจตคติต่อวิชาชีพ
ครู แบบวัดสภาพแวดล้อมของโรงเรียนและแบบประเมินความฉลาดทางอารมณ์ วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่า
เฉลี่ย ร้อยละ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์ความสัมพันธ์แบบเพียร์สัน และการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณ ผลการวิจัยสรุปผลได้ดังนี้
1. นิสิตฝึกปฏิบัติการสอน คณะศึกษาศาสตร มหาวิทยาลัยบูรพา โดยเฉลี่ยมีการปรับตัวอยู่ในระดับมาก
2. ปัจจัยส่วนบุคคล มีความสัมพันธ์กับการปรับตัวของนิสิตฝึกปฏิบัติการสอน คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา อย่างไม่มีนัยสำคัญ
3. เจตคติต่อวิชาชีพครู สภาพแวดล้อมของโรงเรียน และความฉลาดทางอารมณ์ มีความสัมพันธ์กับการ
ปรับตัวของนิสิตฝึกปฏิบัติการสอน คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ .05
4. ตัวแปรที่สามารถร่วมพยากรณการปรับตัวของนิสิตฝึกปฏิบัติการสอน คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา เรียงลำดับจากมากไปน้อย ได้แก่ ความฉลาดทางอารมณ์ สภาพแวดล้อมของโรงเรียน และเจตคติที่มีต่อวิชาชีพครู ซึ่งร่วมพยากรณ์การปรับตัวของนิสิตฝึกปฏิบัติการสอน ได้ร้อยละ 61.30 ได้สมการทำนาย ดังนี้ ŷ = .239+.462 (ความฉลาดทางอารมณ์) + .344 (สภาพแวดล้อมของโรงเรียน)+ .132 (เจตคติต่อวิชาชีพครู)