Abstract:
นอกจากความร่วมมือที่เรียกว่า 3 เสาหลักของประชาคมอาเซียน คือ ด้านการเมือง และความมั่นคง ด้านเศรษฐกิจ และด้านสังคมและวัฒนธรรม กลุ่มประเทศอาเซียนยังมีข้อตกลงร่วมกันอีกมิติหนึ่ง คือ ด้านอิเล็กทรอนิกส์ เพื่อเสริมสร้างความร่วมมือทางเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร (ไอซีที) ลดความเหลื่อมล้ำด้านไอซีที สร้างชุมชนอาเซียนอิเล็กทรอนิกส์ (e-ASEAN) เปิดเสรีด้านการค้า บริการ การลงทุนและไอซีที และใช้ไอซีทีในการให้บริการและทำธุรกรรมออนไลน์ของรัฐบาล (e-Government) ตั้งแต่มีการทำความตกลงด้านอิเล็กทรอนิกส์ของอาเซียน (e-ASEAN Framework Agreement) ในปี พ.ศ. 2543 เป็นต้นมา อาเซียนต้องเผชิญกับความท้าทายของความเหลื่อมล้ำในการเข้าถึงของไอซีทีมาตลอด คงวามพยายามในการทำให้อาเซียนเป็นสังคมอิเล็กทรอนิกส์ประสบความสำเร็จในระดับหนึ่ง แต่หลายประเทศยังมีอุปสรรคและตัวถ่วงที่ทำให้ไม่สามารถก้าวไปสู่การเป็นประเทศที่มีความก้าวหน้าด้านดิจิทัลได้ เพราะภูมิภาคอาเซียนยังมีพื้นฐานของความแตกต่างกันทั้งทางด้านภูมิประเทศ สังคม เศรษฐกิจ และการเมืองการปกครอง
