ศาลเจ้าหน่าจาซาไท้จื้อ : ความเชื่อรูปเคารพและบทบาท

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาก็เนิดและพัฒนาการของหาหาหน้าหน้าอาราชาชาชาชาใต้ซื้อความเชื่อของชาวไทยเชื้อสายจีนผ่านการางแผนผัง การตกแต่ง และรูปเคารพที่ปรากฏในศาลเจ้าหน่าจาซาไท้จื้อ กิจกรรม และจุดประสงค์ของการมากราบไหว้ขอพร รวมทั้งศึกษาบทบาทของศาลเจ้าหน่าจาซาไท้จื่อต่อชุมชน โดยใช้วิธีการวิจัยแบบเชิงคุณภาพ (Qualitative Rescarch) ที่ใช้ข้อมูลทั้งลายลักษณ์ และมิใช่ลายลักษณ์ ข้อมูลจากการสังเกต การสัมภาษณ์ และข้อมูลภาพ และนำเสนอผลการวิจัยโดยการพรรณบาวิเคราะห์ ผลการศึกษาพบว่า อาธารย์สมชาย เฉยศรี ผู้ให้กำหนิดศามเจ้าหน้าขาขาให้จื่อขึ้นเมื่อเดือนมีนาคม พ.ศ. 2534 เดิมที่เป็นเพียงศาลเจ้าเล็ก ๆ ต่อมาในปี พ.ศ. 2539 ท่านดำริจะพัฒนาศาลเจ้าแห่งนี้ให้ใหญ่โตสง่างาม เพื่อเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ฯ ในโอกาสที่ทรงเจริญพระชนมพรรพามายุ 72 พรรนา การก่อสร้างศาลเจ้าใหม่แล้วเสร็จเมื่อ พ.ศ. 2543 ความเชื่อของชารไทยเชื้อสายขึ้นปรากฎในการาวารแผนผัง การตกแต่ง และการจัดวางตำแหน่งของรูปเคารพ ด้วยการเน้นความสมดุลในการก่อสร้างอาคารต่าง ๆ การประดับตกแต่ง ด้วยประติมากรรมและภาพจิตรกรรมเป็นแบบศิลปกรรมขืน เป็นความเชื่อในลัทธิเต๋า นอกจากนี้รูปเดารพของศาลเจ้าแห่งนี้ทั้งหมดมาจากลัทธิเต๋า บทบาทของศาลเจ้าหน่าจาซาไท้จื้อมีต่อชุมชน คือเป็นสถานที่พึ่งทางจิตใจ เป็นสถานที่ประกอบพิธีกรรมแก้ปีชง และทำบุญต่าง ๆ นอกจากนี้ศาลเจ้าแห่งนี้เป็นสถานที่พบปะสมาดมเรียนรู้ ให้ความบันเทิง ให้ความช่วยเหลือ และเป็นศูนย์กลางของลัทธิเต๋าในประเทศไทย