ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความรู้สึกไม่แน่นอนในความเจ็บป่วยในผู้ป่วยโรคมะเร็งที่ได้รับการรักษาด้วยยาเคมีบำบัด

Abstract

โรคมะเร็งเป็นโรคที่คุกคามต่อชีวิต การรักษาด้วยยาเคมีบำบัดเป็นการรักษาที่ซับซ้อนและมีอาการข้างเคียงที่รุนแรง ไม่สามารถทำนายผลการรักษาได้แน่ชัดทำให้ผู้ป่วยโรคมะเร็งที่ได้รับการรักษาด้วยยาเคมีบำบัดเกิดความรู้สึกไม่แน่นอนในความเจ็บป่วยซึ่งส่งผลให้ผู้ป่วยมีความทุกข์ทรมานทางจิตใจ การวิจัยความสัมพันธ์ เชิงทำนายนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความรู้สึกไม่แน่นอนในความเจ็บป่วยในผู้ป่วยโรคมะเร็งที่ได้รับการรักษาด้วยยาเคมีบำบัด กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ป่วยโรคมะเร็งที่อยู่ระหว่างได้รับการรักษาด้วยยาเคมีบำบัด และมาพบแพทย์เพื่อรับยาเคมีบำบัดตามนัดที่หอผู้ป่วยเคมีบำบัด โรงพยาบาลราชบุรี จำนวน 85 ราย ที่ได้จากการสุ่มตัวอย่างแบบง่าย และมีคุณสมบัติตามเกณฑ์ที่กำหนด เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย แบบบันทึกข้อมูลทั่วไป แบบวัดการรับรู้ความรุนแรงของความเจ็บป่วยแบบประเมินความหวังของเฮิร์ท แบบสอบถามการสนับสนุนทางสังคม แบบประเมินภาวะซึมเศร้า และแบบสอบถามความรู้สึกไม่แน่นอนในความเจ็บป่วยของมิเชล ซึ่งมีค่าความเชื่อมั่น เท่ากับ .83.84.86.83 และ .82 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนาและสถิติถดถอยพหุคูณ ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มตัวอย่างมีความรู้สึกไม่แน่นอนในความเจ็บป่วย การรับรู้ความรุนแรงของการเจ็บป่วยความหวัง และภาวะซึมเศร้าในระดับสูง (M = 159.52, 83.41, 44.2 และ 15.52, SD = 5.05, 4.66, 4.01 และ 3.32 ตามลำดับ) และการได้รับการสนับสนุนทางสังคมอยู่ในระดับสูงมาก (M = 73.74, SD = 6.61)และปัจจัยที่สามารถร่วมทำนายการเกิดความรู้สึกไม่แน่นอนในความเจ็บป่วยในผู้ป่วยโรคมะเร็งที่ได้รับการรักษาด้วยยาเคมีบำบัด ได้แก่ การรับรู้ความรุนแรงของความเจ็บป่วยภาวะซึมเศร้า และการสนับสนุนทางสังคม โดยสามารถร่วมทำนายการเกิดความรู้สึกไม่แน่นอนในความเจ็บป่วยในผู้ป่วยโรคมะเร็งที่ได้รับการรักษาด้วยยาเคมีบำบัดได้ร้อยละ 18.6 (R 2 = .186, p < .05) จากผลการวิจัยมีข้อเสนอแนะว่าผู้ป่วยโรคมะเร็งที่ได้รับการรักษาด้วยยาเคมีบำบัดยังต้องเผชิญกับการรับรู้ความรุนแรงของความเจ็บป่วยของตนเองมาก และมีภาวะซึมเศร้าสูงทำให้เกิดความรู้สึกไม่แน่นอนในระดับสูงเช่นกัน ดังนั้นพยาบาลควรพัฒนาการพยาบาล รวมทั้งส่งเสริมให้ผู้ป่วยได้รับการสนับสนุนทางสังคมให้เพียงพอเพื่อช่วยลดการรับรู้ความรุนแรงของความเจ็บป่วย ภาวะซึมเศร้า และความรู้สึกไม่แน่นอนในความเจ็บป่วยของผู้ป่วย