กรุณาใช้ตัวระบุนี้เพื่ออ้างอิงหรือเชื่อมต่อรายการนี้: https://buuir.buu.ac.th/xmlui/handle/1234567890/9488
ระเบียนเมทาดาทาแบบเต็ม
ฟิลด์ DC ค่าภาษา
dc.contributor.authorชลี ไพบูลย์กิจกุล-
dc.contributor.authorมะลิวัลย์ คุตะโค-
dc.contributor.authorรชนิมุข หิรัญสัจจาเลิศ-
dc.contributor.authorเบ็ญจมาศ ไพบูลย์กิจกุล-
dc.date.accessioned2023-09-18T04:28:12Z-
dc.date.available2023-09-18T04:28:12Z-
dc.date.issued2561-
dc.identifier.urihttps://buuir.buu.ac.th/xmlui/handle/1234567890/9488-
dc.description.abstractการศึกษาครั้งนี้แบ่งออกเป็น 2 การทดลอง การทดลองที่ 1 มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของชนิดสาหร่ายขนาดเล็ก ชนิดสารป้องกันการเกิดผลึกน้ำแข็งต่ออัตราการรอดของเซลล์สาหร่ายขนาดเล็กที่เก็บรักษาเซลล์ด้วยวิธีการแช่แข็ง ทำการเพาะเลี้ยงสาหร่ายคลอเรลลา คีโตเซอรอส และเตตราเซลมิส ที่ความเค็ม 30 ppt ด้วยอาหารสูตร Guillard's medium จากนั้นเก็บรวบรวมเซลล์และเติมสารละลายป้องกันการเกิดผลึกน้ำแข็ง 2 ชนิด ได้แก่ กลีเซอรอล และ DMSO ที่ความเข้มข้น 5% นำไปลดอุณหภูมิแล้วนำไปแช่ที่อุณหภูมิ -20 C เป็นเวลา 3 วัน เมื่อครบกำหนดการเก็บรักษาเซลล์สาหร่ายทำการละลาย ล้างเซลล์แล้วนำไปเพาะเลี้ยง ทำการคำนวณอัตราการรอดของสาหร่าย ผลการศึกษาพบว่ามีปฏิกิริยาสัมพันธ์ระหว่างชนิดสาหร่าย และชนิดสารละลายป้องกันการแช่แข็ง คลอเรลลามีอัตรารอดสูงที่สุด เมื่อทำการแช่แข็งด้วยสารละลาย DMSO เมื่อพิจารณาการเก็บสาหร่ายแช่แข็งด้วยสารละลายกลีเซอรอล พบว่า คลอเรลลามีอัตรารอดมากที่สุด รองลงมาได้แก่ เตตราเซลมิส และคีโตเซอรอส ตามลำดับ และเมื่อพิจารณาการเก็บรักษาสาหร่ายแช่แข็งตามชนิดของสาหร่ายพบว่า คลอเรลลาที่เก็บรักษาด้วยสารละลาย DMSO มีอัตรารอดสูงกว่าคลอเรลลาที่เก็บรักษาด้วยสารละลายกลีเซอรอล อย่างมีนัยสำคัญ (P<0.05) เตตราเซลมิสที่เก็บรักษาด้วยสารละลายกลีเซออรอล มีอัตรารอดสูงกว่าเตตราเซลมิสที่เก็บรักษาด้วยสารละลาย DMSO อย่างมีนัยสำคัญ (P<0.05) ในขณะที่คีโตเซอรอสมีอัตรารอดไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ (P>0.05) การทดลองที่ 2 การศึกษาความเข้มข้นสารป้องกันการเกิดผลึกน้ำแข็งต่ออัตราการรอดของเซลล์สาหร่ายขนาดเล็กที่เก็บรักษาเซลล์ด้วยวิธีการแช่แข็ง ทำการเลือกชนิดสารละลายป้องกันการแช่แข็งที่สาหร่ายแต่ละชนิดมีอัตรารอดสูง เลือกสารละลาย DMSO สำหรับสาหร่ายคลอเรลลา และเลือกสารละลายกลีเซอรอลสำหรับเตตราเซลมิส และคีโตเซอรอส ศึกษาความเข้มข้นของสารละลายป้องกันการเกิดผลึกน้ำแข็ง 2 ระดับคือ 5 และ 10% ทำการทดลอง เก็บข้อมูล และวิเคราะห์ผลการทดลองเหมือนการทดลองที่ 1 ผลการศึกษาพบว่า คลอเลรลลาที่เก็บรักษาเซลล์ด้วยสารละลาย DMSO ที่ระดับความเข้มข้น 5% มีอัตรารอดของสาหร่ายสูงกว่าการเก็บรักษาเซลล์ที่ระดับ 10% อย่างมีนัยสำคัญ (P<0.05) เตตราเซลมิสที่เก็บรักษาเซลล์ด้วยสารละลายกลีเซอรอลที่ระดับความเข้มข้น 5% มีอัตรารอดของเซลล์สาหร่ายมากกว่าการเก็บรักษาเซลล์ที่ระดับ 10% อย่างมีนัยสำคัญ (P<0.05) คีโตเซอรอสที่เก็บรักษาเซลล์ด้วยสารละลายกลีเซอรอลที่ระดับความเข้มข้น 5 และ 10% มีอัตรารอดไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ (P>0.05) การทดลองที่ 3 การศึกษาผลของความเข้มข้นของไดทิลซัลฟอกไซด์ (Me2SO) และระยะเวลาการเก็บรักษาเซลล์ต่ออัตราการรอดของสาหร่ายขนาดเล็กด้วยวิธีแช่แข็ง ทำการเพาะเลี้ยงคลอกเรลลา และคีโตเซอรอส ที่ความเค็ม 30 ppt ด้วยอาหารสูตร Guillard's medium เก็บรวบรวมเซลล์และเติมไดเมทิลซักฟอกไซด์ 2 ระดับ ที่ 5 และ 10% นำไปลดอุณหภูมิแล้วนำไปแช่ที่อุณหภูมิ -20C เป็นเวลา 3, 30, 60 และ 90 วัน เมื่อครบกำหนดการเก็บรักษาเซลล์สาหร่ายทำการละลาย ล้างเซลล์แล้วนำไปเพาะเลี้ยง ทำการคำนวณอัตราการรอดของสาหร่าย ผลการศึกษาพบว่าคลอเรลลาที่เก็บรักษาเซลล์นาน 3 และ 30 วัน ด้วย DMSO เข้มข้น 5% มีอัตราการรอดสูงกว่าคลอเรลลาที่เก็บรักษาเซลล์นาน 60 และ 90 วัน อย่างมีนัยสำคัญ (p<0.05) ที่ระดับ DMSO เข้มข้น 10% คลอเรลลาที่เก็บรักษาเซลลืนาน 3 วัน มีอัตราการรอดสูงสุดและมากกว่าคลอเรลลาที่เก็บรักษาในช่วงเวลาอื่นอย่างมีนัยสำคัญ (p<0.05) อัตราการรอดของคลอเรลลาจะลดลงเมื่อเวลาในการเก็บรักษาเซลล์นานขึ้น คลอเรลลาที่เก็บรักษาเซลล์ด้วย DMSO เข้มข้น 5% มีอัตราการรอดสูง คลอเรลลาที่เก็บรักษาเซลล์ด้วย DMSO เข้มข้น 10% ที่วันที่ 3 และ 30 อย่างมีนัยสำคัญ (p<0.05) คีโตเซอรอสที่เก็บรักษาเซลล์ด้วย DMSO ทั้งสองระดับ ในทุกช่วงเวลาที่เก็บรักษาเซลล์มีอัตราการรอดต่ำกว่า 1% ผลการศึกษานี้แสดงให้เห็ยว่าสามารถเก็บรักษาเซลล์คลอเรลลาได้ด้วยไดเมทิลซัลฟอกไซด์ความเข้มข้น 5%th_TH
dc.description.sponsorshipสำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติth_TH
dc.language.isothth_TH
dc.publisherคณะเทคโนโลยีทางทะเล มหาวิทยาลัยบูรพา วิทยาเขตจันทบุรีth_TH
dc.subjectสาหร่ายน้ำจืด - - เชื้อพันธุ์ - - การเก็บและรักษาโดยการแช่แข็งth_TH
dc.subjectคลอเรลลา - - การเพาะเลี้ยงและอาหารเลี้ยงเชื้อth_TH
dc.subjectสาหร่ายขนาดเล็ก - - การเพาะเลี้ยงและอาหารเลี้ยงเชื้อth_TH
dc.titleการแช่แข็งหัวเชื้อสาหร่ายขนาดเล็กสำหรับฟาร์มเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำเชิงพาณิชย์th_TH
dc.title.alternativeMicroalgae stock cryopreservation for hatcheryth_TH
dc.typeResearchth_TH
dc.author.emailpchalee@buu.ac.thth_TH
dc.author.emailmaliwan@buu.ac.thth_TH
dc.author.emailrachanimuk@buu.ac.thth_TH
dc.author.emailbenjamas@buu.ac.thth_TH
dc.year2561th_TH
dc.description.abstractalternativeThis study had two experiments. The first experiment was to investigate the effect of algal species and cryoprotectant on the viability of cryopreservation. Three microalgae including C hlorella sp., C haetoceros sp. and T etraselmis sp. were cultured with 3 ppt Guillard's medium. The microalgal cell was collected, and 5 of two cryoprotectants consisting of dimethyl sulfoxide DMSO, and glycerol was added. Then, the temperature of the sample was reduced and freeze at degree Celsius for three days. The microalgae were thawed and washed the cells when due to storage time. The recovery microalgae were cultured and calculated the viability of the cell. The result showed the interaction between algal species and cryoprotectant. Chlorella preserved with DMSO was the highest viability rate. C hlorella was the greatest viability rate and the next was T etraselmis and C haetoceros when preserved microalgae with glycerol. When considering as species of microalgae, C hlorella p reserved with DMSO had significantly higher viability rate (p<0.05) than those preserved with glycerol. Tetraselmis preserved with glycerol had significantly greater viability rate (p<0.05) than those preserved with DMSO. The viability rate of C haetoceros was not significantly different when preserved in both solutions. The second experiment examined the concentration of cryoprotectant on viability rate of cryopreservation. The cryoprotectant type in each microalga that had the highest viability rate was select. DMSO was used for C hlorella and glycerol was adopted for T etraselmis and C haetoceros. Two levels of cryoprotectant, 5 and 10 percent had applied. The experiment operation, data collection, and data analysis followed by the first experiment. The result illustrated that C hlorella and T etraselmis that preserved with 5 percent DMSO and glycerol, respectively, had significantly larger viability rate (P<0.05) than those preserved with แเ percent cryoprotectants. C haetoceros preserved with 5 and 10 percent glycerol were not significantly different (p>0.05). The third experiment was to conduct in effects of the concentration of dimethyl sulfoxide DMSO and storage duration on the viability of microalgae by cryopreservation. Chlorella sp. and C haetoceros sp. were cultured with Guillard’s medium at 3 ppt. Microalgal cells had been collected and added 5 and 10% dimethyl sulfoxide. The temperature of the cells was cooled down to - C and storage durations were 3, 30, 60, and 90 days. The microalgae had been thawed and washed. The recovery microalgae were cultured and calculated the viability of the cell. Results illustrated that Chlorella preserved with 5% DMSO at 3 and 30 days had significantly higher viability (p<0.05) than those preserved with 5 DMSO at 6 and days. At DMSO, C hlorella preserved at three days had the greatest viability and significantly different viability (p<0.05) with the other. The viability of C hlorella declined when the storage duration increased. C hlorella preserved with 5% DMSO had significant higher viability (p<0.05) than those preserved with DMSO at 3 and 3 days. Chaetoceros preserved in both concentration of DMSO had lower viability than at all storage duration. The consequence of this study demonstrated C hlorella could cryopreserve with 5% DMSO at 3เ days.th_TH
ปรากฏในกลุ่มข้อมูล:รายงานการวิจัย (Research Reports)

แฟ้มในรายการข้อมูลนี้:
แฟ้ม รายละเอียด ขนาดรูปแบบ 
2567_001.pdf1.97 MBAdobe PDFดู/เปิด


รายการทั้งหมดในระบบคิดีได้รับการคุ้มครองลิขสิทธิ์ มีการสงวนสิทธิ์เว้นแต่ที่ระบุไว้เป็นอื่น