ปัจจัยทำนายภาวะซึมเศร้าของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายในเขตเทศบาลเมืองจังหวัดจันทบุรี

Abstract

ภาวะซึมเศร้าในวัยรุ่นเป็นปัญหาที่สําคัญมาก เพราะส่งผลกระทบต่อตัววัยรุ่น ครอบครัว และสังคม การวิจัยครั้งนี้เป็นการศึกษาความสัมพันธ์เชิงทํานาย เพื่อศึกษาปัจจัยทํานายภาวะซึมเศร้าของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายในเขตเทศบาลเมืองจังหวัดจันทบุรี กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายโรงเรียนมัธยมศึกษาในเขตจังหวัดจันทบุรี จํานวน 160 คน ได้มาโดยการสุ่มกลุ่มตัวอย่างแบบกลุ่ม เก็บรวบรวมข้อมูลระหว่างเดือน กรกฎาคม-สิงหาคม พ.ศ. 2560 เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย 1) แบบบันทึกข้อมูลส่วนบุคคล 2) แบบสอบถามความผูกพันในครอบครัว 3) แบบสอบถามเหตุการณ์ในชีวิตเชิงลบ 4) แบบประเมินความแข็งแกร่งในชีวิต 5) แบบสอบการติดอินเตอร์เน็ต และ 6) แบบสอบถามภาวะซึมเศร้าในวัยรุ่น ซึ่งแบบสอบถามแต่ละชุดมีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ .75, .93, .88, .84 และ .82 ตามลําดับ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มตัวอย่างร้อยละ 95.7 ไม่มีภาวะซึมเศร้า โดยมีค่าเฉลี่ยคะแนน ภาวะซึมเศร้า เท่ากับ 12.32 (SD = 4.87) ตัวแปรที่สามารถทํานายภาวะซึมเศร้าของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายได้มากที่สุดคือ ความแข็งแกร่งในชีวิต (β =-.492, p< .001) รองลงมาคือ การติดอินเตอร์เน็ต (β =.225, p< .05) โดยร่วมกันทํานายภาวะซึมเศร้าของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย ได้ร้อยละ 32.5 อย่างมีนัยสําคัญทางสถิติ (R2 = 0.325, Adjusted R2 = .316, p< .001) ผลการศึกษา แสดงให้เห็นว่า พยาบาล บุคลากรทางสุขภาพ และบุคลากรที่ทํางาน เกี่ยวข้องกับวัยรุ่นควรสร้างโปรแกรมที่ส่งเสริมสุขภาพจิตเพื่อป้องกันภาวะซึมเศร้าในวัยรุ่น โดยให้ความสําคัญกับการสร้างความแข็งแกร่งในชีวิต และลดการติดอินเตอร์เน็ตของวัยรุ่นต่อไป