ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมป้องกันการใช้สารเสพติดในนักเรียนโรงเรียนขยายโอกาส

Abstract

ยาเสพติดเป็นปัญหาระดับชาติและเป็นภัยคุกคามต่อคุณภาพชีวติของเยาวชนก่อให้เกิดผลกระทบทั้งต่อผู้เสพ ครอบครัว สังคม เศรษฐกิจและประเทศชาติการวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมป้องกันการใช้สารเสพติดในนักเรียนโรงเรียนขยายโอกาส กลุ่มตัวอย่าง คือ นักเรียนในโรงเรียนขยายโอกาส อำเภอน้ำขุ่น จังหวัดอุบลราชธานี จำนวน 130 คน คัดเลือกโดยวิธีการสุ่มอย่างง่ายเก็บข้อมูลระหว่างเดือนมีนาคมถึงเดือนเมษายน พ.ศ. 2560 เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลประกอบด้วยแบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคลเจตคติต่อการใช้สารเสพติด สัมพันธภาพในครอบครัว สัมพันธภาพกับเพื่อน สัมพันธภาพกับครูการมองโลกในแง่ดีอัตมโนทัศน์และพฤติกรรมป้องกันการใช้สารเสพติด มีค่าความเชื่อมั่นสัมประสิทธิ์อัลฟาครอนบาคอยู่ระหว่าง .76-.95 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติพรรณนาสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน และการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณ ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มตัวอย่างมีค่าเฉลี่ยคะแนนของพฤติกรรมป้องกันการใช้สารเสพติด เท่ากับ 3.77 (SD =.85) ซึ่งจัดอยู่ในระดับมาก ตัวแปรที่สามารถทำนายพฤติกรรมป้องกันการใช้สารเสพติด ได้แก่ สัมพันธภาพในครอบครัวอัตมโนทัศน์สัมพันธภาพภาพกับเพื่อน และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน (β =.249, .240, .196, .185, p<.01 ตามลำดับ) ตัวแปรทำนายทั้งสี่สามารถร่วมทำนายพฤติกรรมป้องกันการใช้สารเสพติดได้ร้อยละ 40.9 (Adjust R 2 = .390, F = 4.942, p<.05) ผลการวิจัยครั้งนี้ให้ข้อเสนอแนะว่า พยาบาลโดยเฉพาะที่รับผิดชอบงานด้านสุขภาพจิต และจิตเวช ควรให้ความสำคัญในการส่งเสริมสัมพันธภาพในครอบครัวอัตมโนทัศน์ สัมพันธภาพกับเพื่อน และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน เพื่อป้องกันการใช้สารเสพติดในนักเรียนในโรงเรียนขยายโอกาส และในวัยรุ่น