ผลของโปรแกรมส่งเสริมความผูกพันในระยะตั้งครรภ์ต่อความผูกพันระหว่างมารดาและทารกหลังคลอด ณ ศูนย์วิทยาศาสตร์สุขภาพมหาวิทยาลัยบูรพา

Abstract

การวิจัยครั้งนี้ เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมส่งเสริมความผูกพันในระยะตั้งครรภ์ โดยเปรียบเทียบคะแนนความผูกพันและสัมพันธภาพระหว่างมารดาและทารกภายหลังคลอด ระหว่างมารดากลุ่มที่ได้รับโปรแกรมส่งเสริมความผูกพันในระยะตั้งครรภ์ และมารดากลุ่มที่ไม่ได้รับโปรแกรมส่งเสริมความผูกพันในระยะตั้งครรภ์ กลุ่มตัวอย่างเป็นหญิงครรภ์แรกอายุครรภ์ 32 สัปดาห์ ที่มาฝากครรภ์ คลอด นอนพักหลังคลอด และตรวจหลังคลอดที่ศูนย์วิทยาศาสตร์สุขภาพ มหาวิทยาลัยบูรพา จํานวน 40 คน โดยเลือกกลุ่มตัวอย่างตามเกณฑ์ที่กําหนดไว้ แบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 20 คน การเลือกกลุ่มตัวอย่างเป็นแบบการสุ่มตัวอย่างแบบง่าย กลุ่มทดลองได้รับโปรแกรมส่งเสริมความผูกพันในระยะตั้งครรภ์ ส่วนกลุ่มควบคุมไม่ได้รับโปรแกรมส่งเสริมความผูกพันในระยะตั้งครรภ์ เครื่องมือที่ใชในการวิจัยประกอบด้วย โปรแกรมส่งเสริมความผูกพันในระยะตั้งครรภ์ แบบประเมินความผูกพันระหว่างมารดาและทารกในระยะหลังคลอด และแบบวัดสัมพันธภาพระหว่างมารดาและทารก วิเคราะห์ข้อมูลโดยเปรียบเทียบผลรวมของคะแนนความผูกพันและคะแนนสัมพันธภาพระหว่างมารดาและทารกหลังคลอด 2 ครั้ง ระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมโดยใช้สถิติที (t-test) เปรียบเทียบผลรวมของคะแนนความผูกพันและคะแนนสัมพันธภาพระหว่าง มารดาและทารกหลังคลอดภายในแต่ละกลุ่ม ระหว่างครั้งที่ 1 และครั้งที่ 2 โดยใช้สถิติที (t-test)

ผลการวิจัยพบว่า 1. กลุ่มทดลองมีผลรวมของคะแนนความผูกพันและคะแนนสัมพันธภาพระหว่างมารดาและทารกในระยะหลังคลอด 2 วันและในระยะหลังคลอด 6 สัปดาห์ สูงกว่าในกลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสําคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 2. กลุ่มทดลองมีผลรวมของคะแนนความผูกพันและคะแนนสัมพันธภาพระหว่างมารดาและทารกในครั้งที่ 2 สูงกว่าในครั้งที่ 1 อย่างมีนัยสําคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 และกลุ่มควบคุมมีผลรวมของคะแนนความผูกพันและคะแนนสัมพันธภาพระหว่างมารดาและทารกในครั้งที่ 2 สูงกว่าในครั้งที่ 1 อย่างไม่มีนัยสําคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ผลการวิจัยครั้งนี้นําไปสู่การนําโปรแกรมส่งเสริมความผูกพันในระยะตั้งครรภ์มาใช้อย่างต่อเนื่องในหน่วยฝากครรภ์ต่อไป