ผลกระทบของการใช้เถ้าลอยเปียกต่อกำลังอัดและความต้านทานคลอไรด์ของคอนกรีต

Abstract

งานวิจัยนี้มุ่งศึกษาความต้านทานคลอไรดแ์ละกำลังอัดของคอนกรีตที่ผสมเถ้าลอยเปียกใช้ อัตราส่วนน้ำต่อวัตถุประสาน 0.50 และ 0.60 อัตราการแทนที่เถ้าลอยต่อวัตถุประสาน ร้อยละ 20, 40 และ 60 โดยความชื้นในเถ้าลอยเปียกเท่ากับ ร้อยละ 60 โดยน้ำหนัก ระยะเวลาสัมผัสความชื้นของเถ้าลอยเปียก 1 เดือน ใช้ปูนซีเมนต์ปอร์ตแลนด์ประเภทที่ 1 เป็นวัสดุประสานหลัก ทำการหล่อ ตัวอย่างคอนกรีตรูปทรงลูกบาศก์ขนาด 10 x 10 x 10 ซม3 สําหรับทดสอบกำลังอัดคอนกรีตที่อายุ 28, 56 และ 91 วัน และหล่อตัวอย่างคอนกรีตทรงกระบอกขนาด 10×20 ซม 2 สําหรับทดสอบการแทรกซึมคลอไรด์แบบเร่งของคอนกรีตที่อายุ 28, 56 และ 91 วัน และการแทรกซึมคลอไรด์ของ คอนกรีตที่แช่ในสารละลายโซเดียมคลอไรด์ 3.0% เป็นเวลา 28, 56 และ 91 วัน ภายหลัง การบ่มน้ำ 28 วัน จากผลการทดลองพบว่าการใช้เถ้าลอยเปียกแทนที่บางส่วนของปริมาณวัสดุประสานในคอนกรีตทำให้ความต้นทานการแทรกซึมคลอไรด์ของคอนกรีตดีขึ้นและกำลังอัดของคอนกรีตสูงขึ้น การใข้เถ้าลอยเปียกแทนที่วัสดุประสานร้อยละ 40 ทาํให้คอนกรีตมีความต้านทานการแทรกซึมคลอไรด์ดีที่สุด ขณะที่การใช้เถ้าลอยเปียกแทนที่วัสดุประสานร้อยละ 20 ทำให้คอนกรีตมีกำลังอัดที่ดีที่สุด คอนกรีตที่ผสมเถ้าลอยเปียกที่อัตราส่วนน้ำ ต่อวัสดุประสานต่ำมีความต้านทานการแทรก ซึมคลอไร์ดีกว่า ที่อัตราส่วนน้ำต่อวัสดุประสานสูง