ปริมาณคลอไรด์ที่ผิวหน้าและการแทรกซึมคลอไรด์ในโครงสร้างคอนกรีตที่ตั้งอยู่สิ่งแวดล้อมทะเลของไทย.

Abstract

โครงสร้างคอนกรีตเสริมเหล็กที่อยู่ในสิ่งแวดล้อมทะเลมักเสื่อมสภาพและมีอายุการใช้งานสั้นกว่าปกติเนื่องจากสัมผัสเกลือคลอไรด์ในน้ำทะเลทำให้เหล็กเสริมในคอนกรีตเกิดสนิม จึงมีความจำเป็นต้องออกแบบป้องกันมิให้เสื่อมสภาพเร็วกว่าที่กำหนดซึ่งต้องอาศัยข้อมูลจากโครงสร้างจริงมาใช้ปรับปรุงแบบจำลองคณิตศาสตร์ ที่มีอยู่เพื่อใช้ออกแบบโครงสร้างให้มีอายุการใช้งานที่นาน งานวิจัยนี้จึงมุ่งศึกษาปริมาณเกลือคลอไรด์ที่ผิวหน้าและการแทรกซึมของเกลือคลอไรด์ในโครงสร้างคอนกรีตเสริมเหล็กที่ตั้งอยู่ในสิ่งแวดล้อมทะเลบริเวณปากแม่น้ำเจ้าพระยา จังหวัดสมุทรปราการ โดยเก็บตัวอย่างคอนกรีตที่ผิวหน้าและภายในโครงสร้างคอนกรีตเสริมเหล็กเพื่อทดสอบปริมาณเกลือคลอไรด์ทั้งหมดและปริมาณคลอไรด์อิสระ และนำข้อมูลนี้ไปปรับปรุงแบบจำลองคณิตศาสตร์ของปริมาณเกลือคลอไรด์ที่ผิวหน้าของคอนกรีตและสัมประสิทธิ์การแพร่ของคลอไรด์สำหรับโครงสร้างคอนกรีตเสริมเหล็กที่ตั้งอย่ในสิ่งแวดล้อมทะเลบริเวณปากแม่น้ำ จากการศึกษาพบว่า ปริมาณคลอไรด์ที่ผิวหน้าคอนกรีตและการแทรกซึมของเกลือคลอไรด์ ของโครงสร้างขึ้นกับประเภทของโครงสร้าง และมีค่ามากขึ้นเมื่อเผชิญสิ่งแวดล้อมทะเลนานหรือตั้งอยู่ห่างจากชายฝั่งออกสู่ทะเลมากขึ้นหรืออยู่บริเวณระดับน้ำทะเลสูงสุดแต่ไม่พบความแตกต่างงตามระยะทางจากปากแม่น้ำเข้ามาในแม่น้ำจนถึงระยะ 4,000 เมตร สุดท้ายได้เสนอแบบจำลองคณิตศาสตร์ของปริมาณเกลือคลอไรด์ที่ผิวหน้าของคอนกรีตและสัมประสิทธิ์การแพร่ของคลอไรด์สำหรับโครงสร้างคอนกรีตเสริมเหล็กที่อยู่ในสิ่งแวดล้อมทะเลบริเวณปากแม่น้ำ