การศึกษาพลังงานการแตกร้าวและความคงทนของคอนกรีต ที่ผสมสารปอซโซลาน: เถ้าลอยและตะกรันจากการหลอมเหล็ก

Abstract

โครงการวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อการศึกษาพลังงานการแตกร้าว และความคงทนของคอนกรีตผสมสารปอซโซลาน ซึ่งได้แก่ เถ้าลอยและตะกรันจากากรหลอมเหล็ก สำหรับการศึกษาพลังงานการแตกร้าวของคอนกรีต ได้ศึกษาส่วนผสมของคอนกรีตต่าง ๆ ได้แก่ คอนกรีตที่ไม่ได้ผสมสารผสมเพิ่มใด คอรกรีตที่ผสมสารลดปริมาณน้ำ 20% 40% และ 60% โดยน้ำหนักของวัตถุประสาน คอนกรีตที่ผสมซิลิกาฟูมเป็นสารผสมเพิ่มในปริมาณ 5% และ15% โดยน้ำหนักของวัตถุประสาน โดยทำการทดสอบเพื่อหาพลังงานการแตกร้าวของคอนกรีตที่มีอายุ 7 วัน 28 วัน และ 91 วัน คอนกรีตที่มีตะกรันจากการหลอมเหล็กเป็นสารผสมเพิ่มในปริมาณ 10% 20% และ 30% โดยน้ำหนักของวัตถุประสาน และคอนกรีตที่มีอาคิลิกไฟเบอร์เป็นสารผสมเพิ่มปริมาณ 0.5% 1.0% และ 1.5%โดยปริมาตรของคอนกรีต ซึ่งทำการทดสอบพลังงานการแตกร้าวของคอนกรีตที่อายุ 28 วันเท่านั้น และทดสอบกำลังรับแรงอัดและรงดึงของคอนกรีตทุกส่วนผสมที่มีอายุ 28 วัน จากการทดลองพบว่า ค่าพลังานของการแตกร้าวของคอนกรีตอัตราส่วนผสมต่างๆ มีแนวโน้มสูงขึ้นเมื่ออายุของคอนกรีตมากขึ้น และคอนกรีตที่มีอาคิลิกไฟเบอร์เป็นส้ววนผสมมีพลังงานการแตกร้าวของคอนกรีตสูงที่สุด สำหรับการศุกษาความคงทนของคอนกรีต ได้ศึกษาการแพร่ของคลอไรด์ในส่วนผสมของซีเมนต์เพสต์ต่าง ๆ ได้แก่ ซีเมนต์เพสต์ที่ไม่ได้ผสมสารผสมเพิ่มใด ซีเมนต์เพสต์ที่ผสมเถ้าลอยเป็นสารผสมเพิ่ม ในปริมาณ 20% 40% และ 60% โดยน้ำหนักของวัตถุประสาน จากผลการทดสอบพบว่า ซีเมนต์เพสต์ที่ผสมเถ้าลอยมีการแพร่คลอไรด์ต่ำที่สุดส่วนซีเมนต์เพสตีท่ผสมตะกรันเตาถลุงเหล็ก มีการแพร่ของคลอไรด์สูงที่สุด