การศึกษาความตั้งใจเปลี่ยนพฤติกรรมการเดินทางเพื่อลดการใช้รถจักรยานยนต์ของนิสิตมหาวิทยาลัยบูรพา

Abstract

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพฤติกรรมการใช้รถจักรยานยนต์ของนิสิตมหาวิทยาลัยบูรพา และตรวจสอบทัศนคติของนิสิตมหาวิทยาลัยบูรพาที่มีอิทธิพลต่อความตั้งใจลดการใช้รถจักรยานยนต์โดยกำหนดให้นิสิตมหาวิทยาลัยบูรพาเป็นกลุ่มเป้าหมาย กลุ่มตัวอย่าง 1,080 คน ถูกเลือกจากกลุ่มเป้าหมายในการสำรวจข้อมูลด้วยแบบสอบถาม ความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรในแบบจำลองสมมติฐานกำหนดโดยทฤษฎี The theory of planned behavior และ The theory of habit ข้อมูลที่ได้จากการสำรวจนำไปวิเคราะห์เบื้องต้นด้วยสถิติเชิงพรรณนา เพื่อตรวจสอบภาพรวมของข้อมูลที่สำรวจได้ จากนั้นความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรต่างๆ ในแบบจำลองสมมติฐานจะนำไปวิเคราะห์ด้วยวิธีแบบจำลองสมการเชิงโครงสร้าง ผลลัพธ์ที่ได้จากการวิเคราะห์ พบว่า การปรับปรุงสภาพแวดล้อมและลักษณะทางกายภาพโดยรอบมหาวิทยาลัยให้เหมาะสมสำหรับการเดินทางด้วยการเดินเท้าและจักรยาน เป็นปัจจัยที่ทำให้กลุ่มตัวอย่างมีทัศนคติที่สนับสนุนการลดการใช้รถจักรยานยนต์เพิ่มขึ้น และทำให้กลุ่มตัวอย่างเกิดความตั้งใจลดการใช้รถจักรยานยนต์เพิ่มขึ้นด้วย ผลการวิเคราะห์ด้วยแบบจำลองสมการเชิงโครงสร้าง พบว่าพฤติกรรมเคยชินมีอิทธิพลอย่างมีนัยสำคัญต่อทัศนคติและแนวคิดของกลุ่มเป้าหมายในฐานะที่เป็นปัจจัยแฝงที่ทำให้กลุ่มเป้าหมายต่อต้านการเปลี่ยนพฤติกรรมการใช้รถจักรยานยนต์อย่างมีนัยสำคัญ ขณะที่ทัศนคติที่มีต่อการลดการใช้รถจักรยานยนต์ บรรทัดฐานของบุคคลเกี่ยวกับการลดการใช้รถจักรยานยนต์และการรับรู้ถึงความยากง่ายในการลดการใช้รถจักรยานยนต์นั้น มีผลลัพธ์ที่ได้เป็นไปตามที่คาดหวังไว้ของแบบจำลองสมมติฐาน โดยปัจจัยที่สนับสนุนให้กลุ่มตัวอย่างเกิดความตั้งใจลดการใช้รถจักรยานยนต์ ได้แก่ การยอมรับ การสนับสนุน และการเห็นด้วยต่อการลดการใช้รถจักรยานยนต์และการสนับสนุนของคนใกล้ชิดกลุ่มตัวอย่าง