การปรับปรุงเครื่องมือที่ใช้ในการผูกเหล็กเพื่อลดความเสี่ยงบริเวณมือและข้อมือของคนงานในงานก่อสร้างแห่งหนึ่ง

อชิรญาณ์ พัดพาน

dc.contributor.advisor	ปวีณา มีประดิษฐ์
dc.contributor.advisor	ทนงศักดิ์ ยิ่งรัตนสุข
dc.contributor.author	อชิรญาณ์ พัดพาน
dc.contributor.other	มหาวิทยาลัยบูรพา. คณะสาธารณสุขศาสตร์
dc.date.accessioned	2023-06-06T04:25:25Z
dc.date.available	2023-06-06T04:25:25Z
dc.date.issued	2561
dc.identifier.uri	https://buuir.buu.ac.th/xmlui/handle/1234567890/8803
dc.description	วิทยานิพนธ์ (วท.ม.)--มหาวิทยาลัยบูรพา, 2561
dc.description.abstract	งานคอนกรีตเป็นองค์ประกอบที่สำคัญของการก่อสร้าง เช่น การก่อสร้างฐานรากสะพาน ถนน และลานบิน ล้วนใช้คอนกรีตเป็นวัสดุหลักในขั้นตอนกระบวนการทำคอนกรีต จะต้องทำการผูกเหล็กเพื่อเสริมความแข็งแรงของคอนกรีต ซึ่งการผูกเหล็กของคนงานจะพบความเสี่ยงทางการยศาสตร์จากท่าทางการเคลื่อนไหวในการผูกเหล็กในลักษณะการคว่ามือและข้อมือ การเงยมือและข้อมือการเบี่ยนเบนมือและข้อมือไปทางนิ้วหัวแม่มือหรือนื้วก้อยและออกแรงในการบิดปลายลวด ให้เป็นเกลียวด้วยมือจากนั้นจะใช้คีมบิดลวดให้แน่นอีกครั้ง ซึ่งลักษณะท่าทางการเคลื่อนไหวอาจส่งผลกระทบและเป็นอันตรายต่อสุขภาพของคนงานผูกเหล็กและอาจก่อให้เกิดโรคจากการทำงาน การวิจัยครั้งนี้เป็นการศึกษากลุ่มทดลองเพียงกลุ่มเดียว เพื่อวัดผลการลดความเสี่ยงบริเวณมือและข้อมือก่อนและหลังการปรับปรุงเครื่องมือที่ใช้ในการผูกเหล็กคัดเลือกกลุ่มตัวอย่าง แบบเจาะจงจำนวน 8 คน คุณสมบัติตามเกณฑ์คัดเข้าที่กำหนด เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บข้อมูล คือ แบบประเมินการทำงานด้วยมือ ACGIH for HAL โดยประเมินกิจกรรมของมือที่ใช้ในการทำงาน และแรงสูงสุดของมือที่ทำงานปกติแบบประเมินความรุนแรงของความรู้สึกเจ็บปวดบริเวณมือและข้อมือวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติโดยใช้การทดสอบ Wilcoxon signed-rank test ในการเปรียบเทียบ คะแนนความเสี่ยงของงานที่ทำด้วยมือ ACGIH for HAL ก่อนและหลังการปรับปรุงเครื่องมือที่ใช้ในการผูกเหล็กและเปรียบเทียบคะแนนความรุนแรงของความรู้สึกเจ็บปวดบริเวณมือและข้อมือข้างซ้ายและข้างขวาก่อน-หลังการปรับปรุงเครื่องมือที่ใช้ในการผูกเหล็กและสถิติ Descriptive statistics ในการพรรณนาในส่วนของความพึงพอใจหลังการปรับปรุงเครื่องมือที่ใช้ในการผูกเหล็ก ผลการศึกษาพบว่าการปรับปรุงเครื่องมือที่ใช้ในการผูกเหล็กทำให้ท่าทางการเคลื่อนไหวบริเวณมือและข้อมือ มีความถูกต้องตามหลักการยศาสตร์โดยค่าคะแนนความเสี่ยงเฉลี่ยของงานที่ทำด้วยมือ ACGIH for HAL ข้างซ้ายและข้างขวาน้อยกว่าก่อนการปรับปรุงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ .05 ค่าคะแนนเฉลี่ยความรุนแรงของความรู้สึกปวดบริเวณมือและข้อมือข้างซ้ายและข้างขวาน้อยกว่าก่อนการปรับปรุงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ .05 และคะแนนความพึ่งพอใจหลังการปรับปรุงอยู่ในระดับความพึงพอใจมากที่สุด จากการศึกษาในครั้งนี้คนงานผูกเหล็กสามารถนำเครื่องมือที่ใช้ในการผูกเหล็กที่ได้รับการปรับปรุงไปใช้งานตามโครงการก่อสร้างที่มีการผูกเหล็กในปริมาณที่มากแต่คนงานมีจำนวนจำกัดได้เครื่องมือที่ใช้ในการผูกเหล็กนี้สามารถลดความเสี่ยงทางการยศาสตร์บริเวณมือและข้อมือของคนงานก่อสร้างได้
dc.language.iso	th
dc.publisher	คณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา
dc.rights	มหาวิทยาลัยบูรพา
dc.subject	เครื่องมือก่อสร้าง
dc.subject	เหล็ก
dc.subject	มหาวิทยาลัยบูรพา -- สาขาวิชาอาชีวอนามัยและความปลอดภัย
dc.title	การปรับปรุงเครื่องมือที่ใช้ในการผูกเหล็กเพื่อลดความเสี่ยงบริเวณมือและข้อมือของคนงานในงานก่อสร้างแห่งหนึ่ง
dc.title.alternative	Improvement of rebr tying tool for reducing hnd nd wrist risks of workers in construction site
dc.type	วิทยานิพนธ์/ Thesis
dc.description.abstractalternative	Concrete is an important component of most construction such as building foundations, bridges, roads, and runways. Concrete strength is reinforced with iron bars, commonly known as “rebar”. Rebar tying is one of the most stressful tasks due to wrist flexion, extension, and ulnar and radial deviations. Fastening iron wires to the rebar involve high hand force that poses a health hazard to the workers. This one group quasi-experimental study aimed to evaluate hand and wrist risks reduction after improving the rebar tying tool. Eight construction workers were recruited as the study subjects based on the inclusion criteria. Data collection instrument included the ACGIH for HAL checklist and the standardized Nordic Questionnaire. Descriptive statistics were used to measure workers satisfaction with the improved tying tool, and the Wilcoxon signed rank test was used to analyze the statistical difference of the data. The results revealed that the tool improvement reduced hand and wrist risks of both hands at the 0.5 statistical significance. The workers had the highest level of satisfaction for the tool. The improved rebar tying tool also increases the produtivity of the task.
dc.degree.level	ปริญญาโท
dc.degree.discipline	อาชีวอนามัยและความปลอดภัย
dc.degree.name	วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต
dc.degree.grantor	มหาวิทยาลัยบูรพา