การวิเคราะห์ความเที่ยงตรงและความไม่แปรเปลี่ยนของโมเดลเชิงสาเหตุของกิจกรรมทางกายของนักศึกษามหาวิทยาลัย

กิตติมา เทียบพุฒ

dc.contributor.advisor	นฤพนธ์ วงศ์จตุรภัทร
dc.contributor.advisor	เสกสรรค์ ทองคำบรรจง
dc.contributor.author	กิตติมา เทียบพุฒ
dc.contributor.other	มหาวิทยาลัยบูรพา. คณะวิทยาศาสตร์การกีฬา
dc.date.accessioned	2023-05-12T04:24:50Z
dc.date.available	2023-05-12T04:24:50Z
dc.date.issued	2561
dc.identifier.uri	https://buuir.buu.ac.th/xmlui/handle/1234567890/7786
dc.description	ดุษฎีนิพนธ์ (ปร.ด.)--มหาวิทยาลัยบูรพา, 2561
dc.description.abstract	การวิจัยมีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาตรวจสอบความเที่ยงตรงและความไม่แปรเปลี่ยนของโมเดล ความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของกิจกรรมทางกายของนักศึกษามหาวิทยาลัย กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัย อายุระหว่าง 18-25 ปี จำนวน 400 คน เป็นเพศชาย 188 คน และเพศหญิง 212 คน ที่ได้จากการสุ่มตัวอย่างแบบแบบหลายขั้นตอน เครื่องมือในการวิจัยใช้แบบสอบถาม 6 ฉบับ สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูลพื้นฐาน ตรวจสอบความเที่ยงตรงของโมเดลและความไม่แปรเปลี่ยนของโมเดลโดยเทคนิคการ วิเคราะห์โมเดลสมการโครงสร้างผลการวิจัยพบว่า 1) ความสัมพันธ์ของโมเดลมีค่าอยู่ระหว่าง 0.21-0.57 เป็นความสัมพันธ์ในระดับต่ำ จำนวน 8 คู่ ความสัมพันธ์ในระดับปานกลาง จำนวน 32 คู่และความสัมพันธ์ในระดับสูง จำนวน 16 คู่, 2) โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของพฤติกรรมการมีกิจกรรมทางกายตามสมมติฐานข้อที่ 1 และสมมติฐานข้อที่ 2 มีความสอดคล้องเชิงประจักษ์ในระดับดี โดยโมเดล ตามสมมติฐานข้อ 2 สอดคลอ้งกลมกลืนกับข้อมูลเชิงประจักษ์ดีกว่าโมเดลตามสมมติฐานข้อที่ 1, 3) ความสัมพันธ์เชิงสาเหตุตามโมเดลสมมติฐานข้อที่ 1 ทัศนคติต่อกิจกรรมทางกาย (APA) ส่งอิทธิพลทางตรงต่อพฤติกรรมการมีกิจกรรมทางกาย (PAB) ส่วนการสนับสนุนทางสังคม (SS) และสิ่งแวดล้อมบริเวณรอบตัว (NS) ส่งอิทธิพลทั้งทางตรงและทางอ้อมต่อพฤติกรรมการมีกิจกรรมทางกาย (PAB) ขนาดอิทธิพลรวมเท่ากับ 0.19 0,55และ 0.33 ตามลำดับ ส่วนการรับรู้ความสามารถการเรียนรู้ทางกาย (PPL) ส่งอิทธิพลทางอ้อมขนาดอิทธิพลเท่ากับ 0.12 ตัวแปรทั้งหมดร่วมกันอธิบายความแปรปรวน พฤติกรรมการมีกิจกรรมทางกาย (PAB) ได้ร้อยละ 62 ส่วนโมเดลสมมติฐานข้อที่ 2 การรับรู้ความสามารถ การเรียนรู้ทางกาย (PPL) และทัศนคติต่อกิจกรรมทางกาย (APA) ส่งอิทธิพลทางตรงต่อพฤติกรรมการมีกิจกรรมทางกาย (PAB) ขนาดอิทธิพลเท่ากับ 0.82และ 0.12 ตามลำดับ ส่วนการสนับสนุนทางสังคม (SS) กับสิ่งแวดล้อมบริเวณรอบตัว (NS) ส่งอิทธิพลทางอ้อมต่อพฤติกรรมการมีกิจกรรมทางกาย (PAB) ขนาดอิทธิพลเท่ากับ 0.57 และ 0.34 ตามลำดับ ตัวแปรทั้งหมดร่วมกันอธิบายความแปรปรวน พฤติกรรมการมีกิจกรรมทางกาย (PAB) ได้ร้อยละ 76, 4) โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุพฤติกรรมการมีกิจกรรมทางกายและการออกกำลังกายไม่แปรเปลี่ยนระหว่างเพศชายและเพศหญิง สรุปผลโมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของพฤติกรรมการมีกิจกรรมทางกายมีความเที่ยงตรง เชิงโครงสร้าง โมเดลสามารถนำ ไปใช้กับการส่งเสริมกิจกรรมทางกายให้กับนักศึกษาในมหาวิทยาลัยได้
dc.language.iso	th
dc.publisher	คณะวิทยาศาสตร์การกีฬา มหาวิทยาลัยบูรพา
dc.rights	มหาวิทยาลัยบูรพา
dc.subject	การออกกำลังกาย
dc.subject	โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุ
dc.subject	ความเที่ยง
dc.subject	มหาวิทยาลัยบูรพา -- สาขาวิชาวิทยาศาสตร์การออกกำลังกายและการกีฬา
dc.title	การวิเคราะห์ความเที่ยงตรงและความไม่แปรเปลี่ยนของโมเดลเชิงสาเหตุของกิจกรรมทางกายของนักศึกษามหาวิทยาลัย
dc.title.alternative	Vlidtion nd invrince nlysis of cusl model mong physicl ctivity in university students
dc.type	วิทยานิพนธ์/ Thesis
dc.description.abstractalternative	The purposes of the study were to develop and to analyze the validation and invariance of causal relationship model of physical activity among university students. The participants were 400 university students (188 male students and 212 female students) aged between 18-25 years old, selected by the multi-stage random sampling method. Six questionnaires were used as test instruments. The Structural Equation Modeling (SEM) was used to analyze the primary data, validate the model and test the invariance of the model. The results revealed that 1) the relationship of the model among all pairs of variables were between 0.21 and 0.57. There were 8 pairs of low relationship model of physical activity behaviors according to the hypothesis, it showed correspondence with the empirical data. The model based on the hypothesis 2 corresponded to the empirical data better than the hypothesis 1. 3) The causal relationship based on the hypothesis model 1, the attitude toward physical activity (APA), directly influenced the physical activity behavior (BPA). Total influences were 0.19, 0.55 and 0.33, respectively. The physical literacy (PPL) indirectly influenced the physical activity behavior (BPA) with the size effect of 0.12. All influenced variables shared the variance of physical activity behavior (BPA) by 62%. For the hypothesis 2, physical literacy (PPL) and attitude toward physical activity (APA) had a direct effect on physical activity behavior (BPA). The effect size was 0.82 and 0.12, respectively. Social support (SS) and the neighborhood (NS) influence were 0.57 and 0.34, respectively. All variables accounted for 76% variance in physical activity behavior (BPA) 4) The causal relationship model of physical activity behavior showed no significant difference between male and female students. In conclusion, the structural causal relationship model of physical activity among university students is accurate. The model can be applied to promote physical activity behavior among university students.
dc.degree.level	ปริญญาเอก
dc.degree.discipline	วิทยาศาสตร์การออกกำลังกายและการกีฬา
dc.degree.name	ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต
dc.degree.grantor	มหาวิทยาลัยบูรพา