การพัฒนาการปรึกษากลุ่มเชิงบูรณาการทฤษฎีและเทคนิคโดยมีทฤษฎีพิจารณาเหตุผลอารมณ์และพฤติกรรมเป็นฐานต่อมิตรภาพระหว่างเพื่อนของนักเรียนวัยรุ่นในภาคเหนือตอนล่าง

สุพิน ใจแก้ว

dc.contributor.advisor	ประชา อินัง
dc.contributor.advisor	เพ็ญนภา กุลนภาดล
dc.contributor.author	สุพิน ใจแก้ว
dc.contributor.other	มหาวิทยาลัยบูรพา. คณะศึกษาศาสตร์
dc.date.accessioned	2023-05-12T03:55:19Z
dc.date.available	2023-05-12T03:55:19Z
dc.date.issued	2561
dc.identifier.uri	https://buuir.buu.ac.th/xmlui/handle/1234567890/7410
dc.description	ดุษฎีนิพนธ์ (ปร.ด.)--มหาวิทยาลัยบูรพา, 2561
dc.description.abstract	การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมาย 1) เพื่อศึกษาองค์ประกอบของมิตรภาพระหว่างเพื่อนของนักเรียนวัยรุ่น 2) เพื่อศึกษาการปรึกษากลุ่มเชิงบูรณาการทฤษฎีและเทคนิค โดยมีทฤษฎีพิจารณาเหตุผล อารมณ์ และพฤติกรรมเป็นฐาน ต่อมิตรภาพระหว่างเพื่อนของนักเรียนวัยรุ่น กลุ่มตัวอย่างในการศึกษาครั้งนี้ เป็นนักเรียนวัยรุ่นในภาคเหนือตอนล่าง แบ่งออกเป็น 2 ขั้นตอน ดังนี้ ขั้นตอนที่ 1 นักเรียนวัยรุ่น จำนวน 960 คน ใช้ในศึกษาองค์ประกอบของมิตรภาพระหว่างเพื่อนของนักเรียนวัยรุ่น ขั้นตอนที่ 2 คัดเลือกจากนักเรียนวัยรุ่นที่มีค่าเฉลี่ยคะแนนมิตรภาพระหว่างเพื่อนน้อยไปหามาก จำนวน 20 คน และสุ่มอย่างง่าย เข้ากลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 10 คน กลุ่มทดลองได้รับการปรึกษากลุ่มเชิงบูรณาการ ผู้วิจัยดำเนินการปรึกษากลุ่มจำนวน 12 ครั้ง ๆ ละ 90 นาที เป็นระยะเวลา 6 สัปดาห์ติดต่อกัน ส่วนกลุ่มควบคุมไม่ได้รับการปรึกษากลุ่มเชิงบูรณาการ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) แบบวัดมิตรภาพระหว่างเพื่อน ที่ผู้วิจัยพัฒนาขึ้น มีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.85 2) การปรึกษากลุ่มเชิงบูรณาการมีค่าดัชนีความสอดคล้องอยู่ระหว่าง 0.8-1.0 ผลการวิจัยสรุปได้ ดังนี้ 1. การศึกษาองค์ประกอบมิตรภาพระหว่างเพื่อนของนักเรียนวัยรุ่น พบว่า 5 องค์ประกอบ ประกอบด้วย การยอมรับ การช่วยเหลือ การสื่อสาร ความสนิทสนม และความไว้วางใจ มีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ มีน้ำหนักองค์ประกอบอยู่ในเกณฑ์สูง อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05 2. มิตรภาพระหว่างเพื่อนของนักเรียนวัยรุ่น กลุ่มทดลองหลังการเข้าร่วมการปรึกษากลุ่ม เชิงบูรณาการและเมื่อสิ้นสุดการติดตามผลสูงกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 3. มิตรภาพระหว่างเพื่อนของนักเรียนวัยรุ่น กลุ่มทดลองหลังการเข้าร่วมการปรึกษากลุ่ม เชิงบูรณาการและเมื่อสิ้นสุดการติดตามผลสูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
dc.language.iso	th
dc.publisher	คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา
dc.rights	มหาวิทยาลัยบูรพา
dc.subject	วัยรุ่น -- พฤติกรรม
dc.subject	การให้คำปรึกษาแบบกลุ่ม
dc.subject	เพื่อน
dc.subject	อารมณ์
dc.subject	วัยรุ่น -- การให้คำปรึกษา
dc.subject	ความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล
dc.subject	มหาวิทยาลัยบูรพา -- สาขาวิชาจิตวิทยาการปรึกษา
dc.subject	วิทยานิพนธ์?aปริญญาเอก
dc.title	การพัฒนาการปรึกษากลุ่มเชิงบูรณาการทฤษฎีและเทคนิคโดยมีทฤษฎีพิจารณาเหตุผลอารมณ์และพฤติกรรมเป็นฐานต่อมิตรภาพระหว่างเพื่อนของนักเรียนวัยรุ่นในภาคเหนือตอนล่าง
dc.title.alternative	The development of ssimilte integrtive group counseling bsed on rtionl emotive behvior theory to dolescent students’friendshipin lower Northern Prt of Thilnd
dc.type	วิทยานิพนธ์/ Thesis
dc.description.abstractalternative	The purposes of this research were; 1) to study the factors of students’ friendship, and 2) to study an integrative group counselling program based on rational emotive behaviour therapy to students’ friendship. The samples were adolescent students from the lower Norther of Thailand which divided into two groups. First group was 960 students, They were used for studying study students’ friendship. The second group consisted of 20 students, selected from the students who had average friendship scores from low to high and were ramdomly assigned in to experimental group and control group of 10 students each. The experimental group has joined counseling program for 12 times, of 90 minutes for 12 consecutive weeks. The control group did not participate in the program. The instruments were; 1) the students’ friendship test, developed by the researcher with alpha coefficient reliability at 0.85, and 2) the integrated group counseling with a consistency index of 0.8-1.0. The results were as follows: 1. The confirmatory factor analysis showed the components of students’ friendship consisted of 5 factors: acceptance, help, communications, closeness and trust. These factors were congruence with the empirical data of high loading, significantly at .05 levels. 2. The students’ friendship of the experimental group in the post-test and the follow up was significantly higher than the pre-test at .05 levels. 3. The students’ friendship of the experimental group in the post-test and the follow up was significantly higher than the control group at the .05 level.
dc.degree.level	ปริญญาเอก
dc.degree.discipline	จิตวิทยาการปรึกษา
dc.degree.name	ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต
dc.degree.grantor	มหาวิทยาลัยบูรพา