dc.contributor.author |
เอกวิทย์ มณีธร |
|
dc.contributor.author |
เขมมารี รักษ์ชูชีพ |
|
dc.contributor.author |
จิรศักดิ์ สุรังคพิพรรธน์ |
|
dc.contributor.author |
ศิรภัสสรศ์ วงศ์ทองดี |
|
dc.contributor.author |
พูนศักดิ์ แสงสันต์ |
|
dc.contributor.author |
นัยนา รัตนสุวรรณชาติ |
|
dc.date.accessioned |
2022-08-05T09:05:47Z |
|
dc.date.available |
2022-08-05T09:05:47Z |
|
dc.date.issued |
2564 |
|
dc.identifier.issn |
1906-506X |
|
dc.identifier.uri |
http://dspace.lib.buu.ac.th/xmlui/handle/1234567890/4614 |
|
dc.description.abstract |
ความสามารถพื้นฐานที่กำหนดให้องคก์รอยู่รอดและมีความเจริญเติบโตในระยะยาว stalk et al.
(1992) กล่าวไว้ว่า ความสามารถในการแข่งขันอยู่บนพื้นฐานของหลักการ 4 ข้อ คือ 1. กลยุทธ์ขององค์การไม่ใช่ขึ้นอยู่กับผลิตภัณฑ์หรือตลาด แต่ขึ้นอยู่กับกระบวนการทางธุรกิจ 2. ความสำเร็จในการแข่งขันขึ้นอยู่กับกระบวนการหลักขององค์การ ในเรื่องของความสามารถทางกลยุทธ์ในการจัดเตรียมมูลค่าให้กับลูกค้า 3. องค์การสร้างความสามรถโดยใช้กลยุทธ์ในการลงทุนทางด้าน Business Units (SBUs) 4. ความสามารถในการบริหารงานข้ามหน้าที่ คือมีความสามารถในการทำกลยุทธ์ทุก ๆ หน้าที่ ของผู้บริหารระดับสูง (CEO) กลยุทธ์ทั่วไปสำหรับนวัตกรรม (Generic strategies for innovation) ขึ้นอยู่กับพื้นฐานของทฤษฏีการไดเ้ปรียบเชิงการแข่งขันซึ่งให้ความสนใจไปยังผลตอบแทนที่คุ้มค่า ซึ่งสามารถแบ่งได้เป็น 3 กลยุทธ์ ดังนี้ 1) กลยุทธ์ให้ความสนใจไปยังสินค้า ตลาด และกลุ่มเป้าหมาย (Product-market-focussed strategies) 2) กลยุทธ์โอกาส ความเสี่ยงกลุ่มเป้าหมาย (Opportunity-risk-focussed strategies) กลยุทธ์กลุ่มนี้ขึ้นอยู่กับพื้นฐานของความเสี่ยงและแนวโน้มของอนาคตองค์การ Miles and Snow’s (1978) จำแนกประเภทกลยุทธ์นี้ออกเป็น 4 ประเภท คือ 2.1)องค์การที่มีความคิดก้าวหน้า (Prospectors) 2.2) องค์การที่มีความคิดในการวิเคราะห์ต่าง ๆ (Analysers) 2.3) องค์การที่มีความคิดในการปกป้องตนเอง (Defenders) 2.4) องค์การที่มีความคิดเฉื่อยชา (Reactors) และ 3) กลยุทธ์เวลาอุตสาหกรรมและในความในใจไปยังคู่แข่ง Time-based (Industry-and competitor-focussed) strategies |
th_TH |
dc.language.iso |
th |
th_TH |
dc.publisher |
คณะรัฐศาสตร์และนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา |
th_TH |
dc.subject |
การบริหารองค์การ |
th_TH |
dc.subject |
การพัฒนาองค์การ |
th_TH |
dc.subject |
องค์การ |
th_TH |
dc.title |
กลยุทธ์และนวัตกรรม |
th_TH |
dc.title.alternative |
Strategy and innovation |
th_TH |
dc.type |
Article |
th_TH |
dc.issue |
3 |
th_TH |
dc.volume |
13 |
th_TH |
dc.year |
2564 |
th_TH |
dc.description.abstractalternative |
Stalk et al. (1992) states that competitiveness is based on four principles: 1. Organizational
strategy does not depend on product or market. But it depends on the business process. 2. The success of the competition depends on the core processes of the organization and to provide value to customers. 3. Organization employs investment strategies in Business Units (SBUs). 4. Ability to manage cross functions is the ability to make a strategy for every function of senior management (CEO) Generic strategies for innovation are based on the theory of competitive advantage which pays attention to the rewards that are worthwhile. This can be divided into 3 strategies as follows: 1) Strategies to focus on the product, market and target groups (Product-market-focussed strategies) 2) Strategies, opportunities, risks, target groups. (Opportunity-risk-focussed strategies). These strategies are based on
risks and trends for the future. Miles and Snow's (1978) classifies these strategies into four categories: 2.1) Progressive-minded organizations. (Prospectors) 2.2) Organization with an analytical mindset (Analyzers) 2.3) Organization with mindset to protect themselves (Defenders) 2.4) Organization with inactive thoughts (Reactors) and 3) Strategies, time, industry and in mind. Time-based (Industry-and competitor-focussed) strategies |
th_TH |
dc.journal |
วารสารการเมือง การบริหาร และกฎหมาย = Journal of politics, administration and law |
th_TH |
dc.page |
277-290. |
th_TH |